ایزابل اشراقی: عکس بیان احساس عکاس است که از چشم به دل و از آن به دست و سپس به دوربین منتقل می‌شود

میهمان امروز «چهره‌ها و گفتگوها» پرندۀ مهاجری است که هر چند همواره از این سو به آن سوی جهان در رفت و آمد بوده، دهه‌ها به سرزمین زادگاه خویش بازنگشته و هنگامی که پس از اینهمه سال بدان سو پرواز کرده، نتوانسته از آن دل بَر کَنَد، چنانکه امروز گوئی میان دو کاشانه، دو خانه، دو وطن مسحور و شاید سرگردان مانده است. ایزابل اشراقی در این گفتگو وابستگی به عکس‌های بازمانده از تبار و خانوادۀ خود را که حضور دیگری نداشته، سبب کشش خود به عکس و عکاسی می‌داند و می‌گوید شاید این تلاش نیز تداوم کوشش در بازیافتن گذشتۀ خود باشد. این گفتگو برای نخستین بار در ۲۸ ژانویه ۲۰۱٧ از رادیو بین‌المللی فرانسه پخش شد و اینک پادکست آن در دسترس کاربران این رادیو قرار می‌گیرد.

ایزابل اشراقی، عکاس خبری و مستندنگار ایرانی فرانسوی © RFI Persan

میهمان این برنامۀ «چهره‌ها و گفتگوها»، ایزابل اشراقی، روزی اینجا، روزی آنجا و هر بار با گرانبار توشه‌ای از تحفه‌های بسیار، دیده‌های خود را به ارمغان آورده و به نمایش گذاشته است. او عکاس ـ خبرنگاری است که بیش از پنج دهه پیش از پدری ایرانی و مادری فرانسوی در اصفهان زاده شد و همچنانکه گفتیم سال‌های کودکی، نوجوانی و جوانی خود را در کنار مادر در فرانسه گذراند و هنگامی که به دیدار سرزمین‌های گوناگون در چهار گوشۀ جهان می‌رفت، به دیدن شهر زادگاه خود نیز شتافت و چنین بر می‌آید که از همان هنگام مهر این شهر را در دل جای داد.

او، که اکنون بیشتر به عکاسی مستند روی آورده، تا کنون در کشورهای گوناگون جهان، از جمله ایالات متحد آمریکا، لهستان، ویتنام، مراکش، مصر، نیجر، پاکستان، عربستان، عراق و بسیاری سرزمین‌های دیگر صورت‌ها و سیرت‌ها را به تصویر کشیده و به نمایش گذاشته است. حاصل این همه بیش از ۴۰ نمایشگاه گوناگون است که یکی از آنها «اصفهان، روح ایران» همزمان با انجام این گفتگو، در پاریس تماشاگران را به دیدار چهرۀ امروز پایتخت صفویان می‌برد. تنها چند ماه پیش از این نمایشگاه، گزارش تصویری او با نام «خواهران اصفهان» نیز در مجلۀ معتبر «۶ ماه» به چاپ رسید.

ایزابل اشراقی در این گفتگو تاکید می‌کند که ریشه‌ها‌ی دو گانۀ ایرانی و فرانسوی او بدون تردید با ویژگی‌ آثار تصویری وی که چهره و رنگ خاص دارند بیگانه نیست. او یادآوری می‌کند که هر چند در بسیاری از تصاویر او از اصفهان بناهای تاریخی حضوری چمشگیر دارند، اما هیچیک از آنها خالی از وجود انسان‌ها نیست زیرا این دو از یکدیگر جدا نیستند.

ایزابل اشراقی در بارۀ کار عکاسی تاکید می‌کند که احساس عکاس از چشم به دل و از دل به دست و از دست به دوربین منتقل می‌شود.

ایزابل اشراقی در این گفتگو به گسستگی‌های زندگی نیز اشاره دارد و یادآوری می‌کند که چگونه و چه سان پس از دهه‌ها جدائی از زادگاه و خانوادۀ پدری، شوق دیدار از ایران به سراغ او آمده و چگونه این جستجوی سرزمین بازگشت به خویش شده است. او در بارۀ انگیزۀ خود در برگزیدن این حرفه می‌گوید «عکاسی برای من تصویر خانواده‌ای بود که نداشتم و از آن دور شده بودم، اما تنها عکس‌های آن وجود داشت».

مشروح این گفتگو را می‌توانید در اینجا گوش کنید...

23:15

L'INVITE DE LA SEMAINE Isabelle Eshraghi 28-01-17