۲۷ مه ۱۹۹۷ / ۶ خرداد ۱۳۷۶: بیل کلینتون، رئیس جمهوری آمریکا، از هدیۀ همتای فرانسوی‌اش ژاک شیراک، به ذوق آمده است. علاوه بر کلینتون، بوریس یلتسین رئیس‌جمهوری روسیه هم به پاریس آمده است تا همکاری کشورش با ناتو را رسمیت بخشد. در یک لحظۀ تاریخی، رهبران سیاسی جهان باور کردند که جنگ سرد برای همیشه پایان یافته است.
شاید هدیۀ کردن دوربین از سوی ژاک شیراک به بیل کلینتون دعوتی باشد به نگاه به سوی آینده‌ای که در این زمان مثبت به نظر می‌رسید.
مهمان دیگر الیزه که در عکس دیده نمی‌شود، بوریس یلتسین رهبر روسیه است.
ساعتی قبل از نشستن بر سر میز ناهار، سند بنیادین همکاری‌های ناتو و روسیه به امضا رسیده است.
به این مناسبت کلینتون گفت: «از این پس ناتو با روسیه کار خواهد کرد و نه علیه آن.»
شیراک نیز که در همین خوش‌خیالی بود گفت: «امروز نیم قرن عدم تفاهم، برخورد و تفرقه در قارۀ ما پایان می‌گیرد.»
باور به فردایی صلح‌آمیز... حسابها و خیال‌هایی که امروز خام خوانده می‌شود، اما در سالهای آخر سدۀ بیستم، بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، افقی روشن برای قرن بعدی ترسیم می‌کرد.
با اینحال در همان روزها، مورخ و دیپلمات برجستۀ آمریکایی، جرج کنان، گسترش ناتو به سوی شرق را بزرگترین اشتباه دیپلماسی آمریکا از جنگ سرد به بعد دانسته و گفته بود: «این کار گرایش‌های ناسیونالیستی، غرب‌ستیزی و نظامی‌گری را در روسیه تشدید خواهد کرد.»
سه سال بعد، بوریس یلتسین جای خود را به ولادیمیر پوتین واگذار کرد. هیچکس در آن زمان تصور نمی‌کرد که روزی روسیه به یک کشور اروپایی لشکرکشی کند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید