با انتخاب یک معاون جدید بین المللی توسط محمود احمدی نژاد، بحران جدیدی میان دولت و رهبری کلید خورد

امضای حکم انتصاب "علی سعید لو" در سمت معاونت امور بین الملل توسط محمود احمدی نزاد - درست یک سال پس از بحرانی که تابستان گذشته انتصاب چهار معاون بین المللی بوجود آورد – اگر یک اقدام حساب شده بقصد بحران سازی نباشد شاید بتوان آنرا امتحان کوچکی بقصد شناخت میزان خویشتن داری رقبائی دانست که اینک مدت کوتاهی است دست از انتقاد علیه دولت برداشته و بکلی ساکت شده اند. 
با این حال با شروع بالا گرفتن سر و صدای مخالفان در مجلس و اظهار نگرانی آنها از موازی کاری دولت و دست اندازی در حوزه اقتدار وزارت خارجه می توان گفت که انتظار خویشتن داری از رقبا شاید قدری زیاده خواهانه بوده است.
درست در مرداد ماه سال گذشته رئیس جمهوری پنج نماینده ویژه  بین المللی انتخاب کرد که تقریبا بلافاصله مورد عتاب رهبر جمهوری اسلامی قرار گرفت  که او را از وارد شدن به حریم سیاست بین المللی برحذر داشت.  احمدی نزاد چند روزی این هشدار را ندیده گرفت ولی 122 نماینده مجلس طی نامه شدید الحنی دوباره به تهدید او پرداختند و ناچار تسلیم شد و احکام معاونت را لغو کرد.
او البته در فرصت مناسب دیگری در 22 آذر ماه سال گذشته انتقام خود از منوچهر متکی وزیر وقت خارجه را به زشت ترین شکلی گرفت و او را که در مأموریتی در سنگال بود از راه دور برکنار کرد. همان زمان مطبوعات علت عزل توهین آمیز او را مخالفتش با موازی کاری های احمدی نژاد تفسیر کردند.
همین آخر خرداد ماه هم زمانی که دفتر ریاست جمهوری می خواست معاونی را به وزارت خارجه تحمیل کند ناگهان موج مخالفت ها بالا گرفت و  محمد ملکزاده معاون پیشنهادی بخت برگشته به اتهام اختلاس به زندان افتاد.
با چنین گذشته پر ماجرائی است که اینک انتصاب یک معاونت جدید بین المللی را تحلیلگران نوعی دهن کجی به تصمیمات رهبری و نوعی اعلان جنگ قلمداد میکنند.

محمد رضا یزدان پناه تحلیلگر مسائل سیاسی در فرانسه در گفتگوئی در این باره اظهار نظر می کند که انگیزه احمدی نژاد در این کار تأمین هژمونی خود دررقابت های انتخاباتی مجلس آینده است. او این تعرض جدید را درست زمانی آغاز کرده است که رهبری اخیرا دوباره دست به ابراز حمایت های وسیع از اقدامات دولت زده است. این اظهارنظر ها بدون شک موقعیت رهبری را برای انتقاد از احمدی نژاد دشوارتر میکند.