یاد غزاله علیزاده گرامی باد

سیزده سال از مرگ غزاله علیزاده، نویسندۀ توانا، می گذرد. با اینکه او معتقد بود ظرفیت تحمل زنان ایرانی در مقابل شدائد اعجاب انگیز است، رنجور و افسرده از بیماری طولانی سرطان، در اردیبهشت ماه سال 1375 در جنگلی در حاشیۀ روستای جواهرده رامسر خود را بدار آویخت.

او در 27 بهمن 1325 در مشهد بدنیا آمد . نوشتن را از سن پانزده سالگی آغاز کرد. از دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران در رشتۀ علوم سیاسی لیسانس گرفت و مدتی در دانشگاه سوربن پاریس به تحقیق در زمینۀ فلسفۀ اشراق پرداخت.

غزاله علیزاده تخیلی بسیار قوی را با زبانی رنگین و غنی درمی آمیخت و خواننده را جذب ماجراهای داستان می کرد. او در رمان دو جلدی "خانۀ ادریسی ها"، در کوششی کم سابقه به ژرف کاوی در رفتارهای اجتماعی و عاطفی گروه های چپ پرداخته است. در بیان دلبستگیش به این کتاب، در گفتگویی که در 16 شهریور 1374 با رادیوی ما داشت نقل کرد چگونه در بحبوحۀ موشک باران تهران هر بار که از خانه خارج می شده است دست نویس رمان "خانۀ ادریسی ها" را با خود می برده است مبادا که در غیابش خانه مورد اصابت موشک قرار گیرد وو این رمان ناتمام بسوزد و نابود شود.

دریغ که وجودش تاب تحمل جنگ دیگری رانیاورد و ادبیات فارسی و داستان نویسی زنان از یکی از قلم های نوید بخش محروم شد.

از غزاله علیزاده رمان های " دو منظره" و " شب های تهران" و چند مجموعه داستان منتشر شده است. پگاه آهنگرانی فیلمی از زندگی او ساخته است به نام " محاکات غزاله علیزاده".

گفتگوی فرنگیس حبیبی را با غزاله علیزاده که در فردای نشست بین المللی زنان در پکن انجام شده است ، می شنوید