پیروزی حزب حاکم در انتخابات الجزایر محصول تقلب است یا توانائی "بوتفلیقه"

عبدالعزیز زیاری- رئیس پارلمان الجزایر، افزود برغم آن چه که در رسانه ها در مورد ریشه داشتن حزب حاکم در جامعه گفته می شود، باید حق را به حقدار سپرد و اعتراف کرد که باید ٢٢٠ کرسی حزب حاکم یعنی "جبهۀ ملی آزادی بخش" الجزایر را به حساب بوتفلیقه گذاشت.

همزمان با این اظهارات رئیس پارلمان الجزایر که پیروزی حزب حاکم را پاسخ مساعد مردم به فراخوان روز هشتم ماه مه مبنی بر شرکت در انتخابات دانسته است، احزاب مخالف دولت ودررأس آنان احزاب اسلام گرای الجزایراعلام کرده اند که این انتخابات با تقلب و تخلف همراه بوده است.

در انتخابات پارلمانی پنجشنبۀ پیش، پس از "جبهۀ ملی آزادی بخش" الجزایر، حزب "تجمع ملی دموکراتیک" الجزایر به رهبری احمد اویحیی- نخست وزیر این کشور، با کسب ٦٨ کرسی در جایگاه دوم و احزاب اسلام گرا در مجموع با ٥٩ کرسی در مقام سوم قرار گرفتند.

نزدیک به ٤٣٪ از افراد دارای شرایط شرکت شرکت در انتخابات برای انتخاب ٤٦٢ نمایندۀ پارلمان این کشور به پای صندوق رأی رفتند.

٥٠٠ ناظر خارجی از سوی اتحادیۀ عرب، اتحادیۀ اروپا، سازمان ملل متحد و سازمان های غیر دولتی آمریکائی برای بر روند برگزاری انتخابات پارلمانی الجزایر نظارت داشته اند.

***

در گفتگوئی با یوسف عزیزی بنی طرف- روزنامه نگار، نویسنده و تحلیل گر مسائل جهان عرب- از او پرسیدیم حرف رئیس پارلمان الجزایر که عبدالعزیز بوتفلیقه را عامل پیروزی حزب حاکم در این انتخابات می داند تا چه اندازه با واقعیت منطبق است و اگر نیست عوامل این پیروزی را باید در کجا جستجو کرد؟

یوسف عزیزی بنی طرف می گوید به پیروزی احزاب حاکم در انتخابات بویژه در کشورهای جهان سوم باید به دیدۀ شک و تردید نگریست.

این روزنامه نگار در اثبات ادعای خود یادآور می شود که رئیس کمیتۀ مستقل نظارت بر انتخابات الجزایر از ١٦٠مورد تقلب و  تخلف در  ٤٨استان کشور در جریان انتخابات روز پنجشنبه خبر داده و ناظرانم بین المللی نیز در اعترافی شرمگینانه به تقلب در این انتخابات تنها به ذکر این نکته بسنده کرده اند که به علت کم شمار بودن ناظران امکان نظارت بر تمامی مراکز رأی گیری وجود نداشته است.

از نظر یوسف عزیزی بنی طرف  دلیل عدم استقبال مردم از انتخابات نیز بی اعتمادی آنان به هیأت حاکمه برای برگزاری یک انتخابات عادلانه و آزاد بوده است.

این روزنامه نگار و تحلیل گر سیاسی در عین حال به مقایسه ای بین االجزایر و جمهوری اسلامی ایران نیز پرداخته و میزان مشارکت پائین  مردم در انتخابات پارلمانی الجزایر را با عدم استقبال مردم از انتخابات مجلس نهم در ایران مقایسه می کند.

یوسف عزیزی بنی طرف در پاسخ به این پرسش که چرا الجزایر  نیز به نوبۀ خود دارای "بهار عربی" نیوده است می گوید:

اولاً احزاب مخالف دولت اعم از اسلام گرا یا غیر اسلامی انتظار داشتند از طریق صندوق های رأی به این مقصود برسند  اما تقلب در انتخابات مانع آنان شد.

دلیل دوم عدم وجود یک جنبش و خیزش مردمی در الجزایر را این روزنامه نگار نزدیک بودن انقلاب پیشین الجزایر دانسته و می گوید بین دو انقلاب باید چند دهه ای فاصله باشد و به همین دلیل هم هست که جنبش اعتراض موسوم به جنبش سبز در ایران نیز سرنوشتی چون جنبش ها در تونس و مصر وسوریه نداشت.