پیشروی راست افراطی در اروپا نشانۀ بحرانِ گذار از نظام دولت - ملت
نتشر شده در:
گوش کنید - ۱۰:۴۹
نتایج انتخابات سراسری اسپانیا که روز یکشنبه ۲۳ ژوئیه برگزار شد، بسیاری از سیاستمداران و احزاب میانه رو اروپا را نگران کرده است. اگرچه حزب راست‌گرای «مردم» حتی در ائتلاف با حزب راست افراطیِ «وُکس» نتوانست به اکثریت مطلق دست یابد و به حکمرانی ۵ سالۀ دولت چپ‌گرای «پدرو سانچز» پایان دهد، اما دولت چپ‌گرای کنونی نیز در تنگنای سیاسی قرار دارد چنان که بسیاری از ناظران معتقدند ناکامی احزاب در رسیدن به ائتلاف به منظور تشکیل دولت، برگزاری دور دوم انتخابات را ناگزیر خواهد کرد. در این صورت، بعید نمی‌دانند که ائتلافی از حزب مردم و حزب راست افراطیِ «وُکس» به اکثریت دست یابد و دولت چپ‌گرای کنونی را ساقط کند.
بعضی از سیاستمداران و احزاب میانه رو اروپا چنین احتمالی را نه تنها برای اسپانیا بلکه برای سراسر اروپا خطرناک می‌دانند. گوردون براون، نخست وزیر پیشین بریتانیا، در مقاله‌ای که چندی پیش در «گاردین» منتشر کرد، نوشت: اگر حزب «وُکس» به دولت راه یابد، برنامۀ هراس آور آن اروپا را بیش از پیش به سوی پرتگاه راست افراطی خواهد راند. ناسیونالیسم افراطی آن، دشمنی‌اش با دگرباشان جنسی، زن ستیزی و مهاجرستیزی آن تأثیری در سراسر قارۀ اروپا خواهد گذاشت به ویژه در زمانی که اسپانیا ریاست دوره‌ای شورای اتحادیۀ اروپا را به عهده می‌گیرد.
البته اسپانیا تنها کشور اروپایی نیست که در آن راه برای قدرت گرفتن راست افراطی بیش از پیش هموار می‌شود. در سراسر این قاره پیشروی فزایندۀ احزاب راست افراطی سبب شده است که احزاب راست میانه رو به برنامه های افراطی روی خوش نشان دهند.
در آلمان، حزب راست افراطیِ «آلترناتیو برای آلمان» که در سال ۲۰۱۳ به دست دموکرات مسیحی‌هایِ مخالف سیاست‌های صدراعظم، آنگلا مرکل، در حوزۀ یورو تشکیل شد، از پیشروی باز نایستاده است. این حزب در سال ۲۰۱۷ با به دست آوردن ۱۲.۶ در صد آرا به سومین حزب نیرومند آلمان تبدیل شد و توانست ۹۲ نماینده به پارلمان سراسری این کشور بفرستد.
در آوریل امسال ائتلافی از چهار حزب - ائتلاف ملی، فنلاندی‌های واقعی، دموکرات مسیحی و سوئدی‌های فنلاند – توانست ۱۰۸ کرسی از ۲۰۰ کرسی پارلمان فنلاند را از آن خود کند. حزب محافظه‌کار افراطیِ «فنلاندی‌های واقعی» که اکنون عضو دولت فنلاند است حزبی بیگانه ستیز و دشمن هرگونه سیاست مهاجرپذیری در آن کشور است.
در سوئد، «حزب دموکرات سوئد» که حزبی است بیگانه ستیز در انتخابات سال ۲۰۱۸ توانست با به دست آوردن ۱۷.۶ درصد آرا به سومین حزب نیرومند پارلمان آن کشور تبدیل شود.
در مجارستان حزب راست افراطیِ «اتحاد دموکرات‌های جوان» از بهار سال ۲۰۱۰ زمام امور کشور را در دست دارد. رئیس این حزب، ویکتور اوربان، قدرت را در مجارستان قبضه کرده و راه را برای هرگونه گشایش سیاسی بسته است.
در انتخابات پارلمانی اتریش در سال ۲۰۱۷ حزب راست‌گرا و پان ژرمن «آزادی اتریش» ۲۶ درصد آرا را از آن خود کرد و تا سال ۲۰۱۹ عضو دولت آن کشور بود. این حزب را در سال ۱۹۵۶ گروهی از نازی‌های سابق که از حقوق مدنی محروم شده بودند، تأسیس کردند.
در هلند، حزب «برای آزادی» که حزبی است راست‌گرا و پوپولیست، در انتخابات ۲۰۱۷ با از آن خود کردن ۱۳ درصد آرا به نیرومندترین حزب سیاسی هلند پس از حزب «دموکرات مسیحی» تبدیل شد. از خواسته‌های این حزب می‌توان به ممنوع کردن ذبح اسلامی و یهودی، برتر شمردن فرهنگ مسیحی، خروج هلند از حوزۀ پولی یورو و اخراج ترکیه از ناتو اشاره کرد.
در لهستان از سال ۲۰۱۵ حزب راست افراطیِ «قانون و عدالت» زمام امور کشور را در دست دارد. لهستان پس از مجارستان دومین کشور اتحادیۀ اروپاست که در آن یک حزب راست افراطی قدرت را سال‌هاست قبضه کرده است.
در ایتالیا از ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲ جورجیا ملونی زمام امور کشور را در مقام نخست وزیر در دست دارد. او رهبر حزب «برادران ایتالیا» است. این حزب یکی از افراطی‌ترین احزاب راست گرای اروپا و وارث سنت‌های فاشیستی و نئوفاشیستی است چنان که جورجیا ملونی را راست‌گراترین رهبر ایتالیا پس از بنیتو موسولینی می‌دانند.
در فرانسه بر محبوبیت حزب «اجتماع ملی» روز به روز افزوده می‌شود. این حزبِ راست افراطی دنبالۀ حزب «جبهۀ ملی» است که رهبرش، ژان مری لوُپن، در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۲ برای نخستین بار به دور دوم راه یافت. دختر او، مرین لوپن، نیز که سپس رهبری حزب را به دست گرفت، در دو انتخابات ریاست جمهوری اخیر یعنی در ۲۰۱۷ و ۲۰۲۲ رقیب اصلی امانوئل مکرون در دور دوم بود. این حزب اکنون ۸۸ نماینده در پارلمان فرانسه و ۲۳ نماینده در پارلمان اروپا دارد. نظر سنجی‌ها نشان می‌دهند که اگر همین امروز انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه برگزار شود، مرین لوُپن بر همۀ رقبای خود پیروز خواهد شد.
مرین لوپن به شعار ارجحیتِ ملی (یا برتر شماری ملی) که همواره یکی از شعارهای اصلی جبهۀ ملی بود، وفادار مانده است. این شعار بر حق تقُدم فرانسویانِ «اصیل» بر مهاجران فرانسوی شده تأکید می‌کند. به عبارت دیگر، اگر قدرت به دست «اجتماع ملی» بیفتد، فرانسویان خارجی‌تبار به‌ویژه غیراروپاییانِ فرانسوی شده رسماً به شهروندانِ درجه دو تبدیل خواهند شد. پدر مرین لوپن این دسته از فرانسویان را همیشه فرانسویانِ کاغذی می‌نامید. یعنی اینکه آنان به اعتبار کارت شناسایی که از دولت‌های فرانسه گرفته‌اند، فرانسوی‌شده‌اند. درنتیجه، می‌توان این کارت را باطل کرد.
او و همفکرانش حتا فرزندانِ مهاجران را نیز که در فرانسه زاده شده‌اند، فرانسوی نمی‌دانند. این شعار، آشکار و پنهان، پسند بسیاری از فرانسویان است. آنان گمان می‌کنند که مهاجرانِ فرانسوی شده با محروم شدنِ از حقوق برابرِ شهروندی، رفته رفته خاک فرانسه را ترک خواهند کرد.
همۀ این احزاب و جریان‌های راست افراطی بر طبل هویت ملی کشورشان می‌کوبند و معتقدند که آزادی ملت‌هاشان در گرو حفظ نظام دولت- ملت‌هاست. از همین رو، با هرگونه همگرایی چه در سطح اروپا و چه در مقیاس جهانی مخالف‌اند. کم نیستند کارشناسانی که یکی از علت‌های اصلی پیشروی راست افراطی را در اروپا بحران در مفهوم دولت – ملت و به بن بست رسیدن آن بدانند. به همین سبب، بازاندیشی و بازنگری در تاریخ دولت- ملت را از آغاز ظهور آن تاکنون در دستور کار خود قرار داده‌اند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید