علی پروین، یکی از اسطوره های فوتبال ایران چندی پیش توانست ستاره طلایی یک عمر تلاش فوتبالی را از کنفدراسیون آسیا کسب کند؛ نشانی که پس از سال‌ها کناره‌گیری علی پروین از صحنه اول فوتبال ایران به وی رسید.
در حاشیه کنگره سالانه "ای. اف.سی"، علی پروین یکی از 3 نفری بود که جایزه ستاره طلایی یک عمر تلاش فوتبالی را از کنفدراسیون فوتبال آسیا گرفت.
در تب و تاب سیاسی داغ این روزهای ایران، علی پروین خیلی سریع خیال همه احزاب و گروه های سیاسی را راحت کرد و همه را مطمین کرد او حاضر نیست افتخارش را به خاطر انتخابات با هیچ گروه سیاسی تقسیم کند و مدالش را به کسی تقدیم کند و گفت: «آقاجون این نشون واسه خودمه و به هیشکی هدیش نمی کنم. گفتم به حاج خانوم، اونا هم با ممد و دخترا جای نشون رو تو یکی از بوفه‌های خونه لواسون آمده کردن ، صاف می برم می گذارمش همون جا!».
ما در این میان سؤالی که پیش می آید این است اسطوره‌ای مانند علی پروین که سابقه حضور در المپیک، جام جهانی و به قول خودش بیش از 30 قهرمانی ملی به عنوان مربی و بازیکان در عرصه ملی داشته است، چرا به ناگهان دیگر به درد فوتبال ایران نمیخورد؟ گویی تاریخ انقضای او مانند بسیاری دیگر از مربیان هم نسل او به سر رسیده.
چرا مربیانی که هرچه بیشتر پا به سن میگذارند، بجای آنکه بتوانند در مقیاس ایران تبدیل به افرادی چون "فرگوسن" شوند، از سوی سکوها بعد از مدتی "هو" میشوند و آهسته آهسته از مستطیل سبز فاصله میگیرند؟
محمد تقوی- تحلیلگر مسایل فوتبال، معتقد است که خود مربیان ایرانی و بزرگان و اسطوره های فوتبال ایران در این پدیده مقصر هستند؛ او به بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه میگوید: «این بزرگان ما باید با فوتبال نوین دنیا حرکت کنند؛ برای حرکت همزمان با فوتبال روز دنیا نیاز به دانستن زبان‌های خارجی است تا بتوان ارتباط به وجود آورد؛ متأسفانه ما کمتر فوتبالیستی را در نسل قدیم میبینیم که بتواند این ارتباط را با دنیای فوتبالی خارج از ایران برقرار کند و با فوتبال روز دنیا آشنا باشند.
فوتبال در دنیا دائم در حال تغییر و تحول است و گفته میشود که هر ده سال حدود 15 درصد اساس فوتبال تغییر میکند؛ اما متأسفانه مربیان و پیش‌کسوتان ما با این پیشرفت‌ها هم سو نیستند؛ این عدم پیشرفت و همسویی بزرگان فوتبال ما با علم روز فوتبال، یکی از عوامل عقب‌ماندگی فوتبال ما نیز هست. »
اما در میان صحبت‌های علی پروین پس از دریافت این نشان افتخار، نکته‌ای قابل توجه بود. او عنوان کرد من به تمامی آرزوهای فوتبالی خود رسیده‌ام؛ اما آیا سقف آرزوهای یکی از اساطیر فوتبال ایران قهرمانی در آسیا، حضور در بازی‌های المپیک و جام جهانی است؟ اتفاقی که برای بسیاری از بازیکنان تیم هایی مانند ژاپن و کره و حتی عربستان هم دیگر خیلی عجیب و دست نیافتنی نیست.
محمد تقوی- بازیکن سابق تیم ملی ایران، در این رابطه میگوید:«سقف آرزوهای تمام فوتبال ما کوتاه شده است. تمام تلاش ما در حال حاضر این است که به جام جهانی راه پیدا کنیم، این در حالی است که کشورهایی مانند کره و ژاپن دیگر اساساً دغدغه‌ای با موضوع رفتن و یا نرفتن به جام جهانی را ندارند و به چیزی که فکر میکنند این است که عضو چهار تیم نهایی باشند و یا حداقل از گروه خود صعود کنند.
همین اهداف کوچک باعث شده که بزرگانی مثل آقای علی پروین به جای اهداف بزرگ، فکر میکنند به همه چیز رسیده‌اند.»
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید