هشتمین سالگرد درگذشت فریدون مشیری

دور تر از چشم خورشید ها

بر تر از این عالم بی انتها

باز هم بالاتر از عرش خدا

عرصۀ پرواز مرغ فکر ماست

این گوشه ای از شعر "معراج" سرودۀ فریدون مشیری است که روز سوم آبان 1379 ، در سن 74 سالگی در تهران در گذشت.

او که در خانواده ای ادب دوست به دنیا آمد، شعر گفتن را از پانزده سالگی آغاز کرد. اولین مجموعۀ شعرش را به نام "تشنۀ طوفان" در 28 سالگی منتشر کرد. فریدون مشیری علی رغم دوستی و همکاری با شعرایی چون نادر نادرپور، سیاوش کسرایی و اخوان ثالث که کم و بیش ساختار شعر سنتی فارسی را شکستند و به سوی "شعر نو" کشیده شدند، به وزن و قافیه وفادار ماند.

او توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت و سالها عضو شورای موسیقی و شعر رادیو بود و همراه با هوشنگ ابتهاج ، سیمین بهبهانی و عماد خراسانی در پیوند دادن شعر با موسیقی و غنی ساختن برنامۀ " گل های تازه" در رادیو ایران سهم بسزایی داشت.

نویسندگان، موسیقی دانان و شاعرانی که این شاعر و کارش را ارج می گذاشتند در اول شهریور 1378، کمی بیش از یک سال پیش از مرگ فریدون مشیری در کتابی به نام "به نرمی باران" زندگی و شخصیت این "نگهبان زبان فارسی" را مورد بررسی و نقد قرار دادند و در جشن با شکوهی این کتاب را به او هدیه کردند.

رادیوی ما، یک روز پس از این مراسم با علی دهباشی و فریدون مشیری، در بارۀ فریدون مشیری گفتگویی داشت که اکنون با یاد شاعر در گنجینۀ صداها به بازدیدکنندگان عرضه می شود