محمد علی سپانلو شاعر عاشق درگذشت

محمدعلی سپانلو به هنگام مرگ ٧۵ سال داشت. او زادۀ تهران در سال ۱۳۱۹ بود و با انتشار مجموعه اشعار "آه...بیابان" در سال ۱۳۴۲ به عنوان شاعری صاحب سبک در فضای ادبی جامعۀ ایران شناخته شد. محمدعلی سپانلو طی بیش از پنجاه سال فعالیت مستمر ادبی بیش از شصت جلد اثر اعم از شعر، تألیف و ترجمه از خود به جای گذاشت. سپانلو خود را همواره یک شاعر می دانست.
وزارت فرهنگ فرانسه در سال ۲۰۰۳ نشان "شوالیه نخل آکادمیک" را به پاس دهه ها فعالیت فکری و فرهنگی سپانلو به او اهداء کرد.
مهدی اخوت دوست و همخانۀ سپانلو به نقل از برخی از دوستان شاعر از دست رفته گفته است که سپانلو دوست داشت در گورستان امام زاده طاهر دفن شود که البته معلوم نیست امکانپذیر باشد یا نه.
از میان مجموعه اشعار محمدعلی سپانلو می توان به عناوین زیر اشاره کرد : "رگبارها"، "پیاده‌روها"، "سندباد غایب"، "هجوم"، "نبض وطنم را می‌گیرم"، "خانم‌زمان"، "تبعید در وطن"، "ساعت امید"، "خیابان‌ها، بیابان‌ها"، "فیروزه‌ درغبار"، "پاییز در بزرگراه"، "ژالیزیانا"، "کاشف از یادرفته‌ها" و "قایق‌سواری در تهران"
از جمله ترجمه های سپانلو عبارتند از : "آن‌ها به اسب‌ها شلیک می‌کنند" نوشتۀ‌ هوراس مک‌کوی، "مقلدها" نوشتۀ‌ گراهام گرین، "شهربندان" و "عادل‌ها" نوشتۀ‌ آلبر کامو، "کودکی یک رییس" نوشتۀ‌ ژان پل سارتر...