"برایم استون"، قصه دیگری از آنچه بر زنان رفته و می‌رود

داستان این فیلم طولانی که در چهار بخش تعریف می شود و عنوان آن از یک فیلم وسترن ساخته‌شده توسط "جوزف کین" در سال 1949 گرفته شده، از خشونت بسیار اعمال شده بر زنان وهمچنین خشونت‌های دیگر، بی پروا سخن می‌گوید و با تصاویر و ضرب آهنگی آرام، تماشاگر را با خود می‌برد.
میزآنسن بسیار خوش سلیقه، گرچه بسیار آکادمیک، به جذبه فیلم کمک شایانی می کند.

کارگردان، در این فیلم که بی شک تحت تأثیر "شب شکارچی" ساخته "چارلز لاتون" در سال 1955 بوده، بسیار بر مذهب و سوءاستفاده از آن تأکید می‌کند.
البته شماری بر خشونت زیاد در این فیلم که در عین حال بیشتر خشونت تراویده از درون انسان‌های دیو صفت است خرده می گیرند و آن را بیهوده می‌دانند.
مقایسه این فیلم با "شب شکارچی" که در زمان ساخت و نمایشش با شکست تجاری روبرو شد و تنها پنجاه سال بعد آن را "کالت مووی" یا "کالت فیلم" دانستند، (که منظور فیلم‌هائی است که هوادارانی اندک اما پرو پا قرص دارند، تأثیر خود را سال‌ها پس از آفرینششان می گذارند و تبدیل به گنجینه سینما می‌شوند)، از این رو نامناسب است که فیلم "برایم استون" با تکنیک‌های پیش رفته سینما ساخته شده و اضطراب و دلزدگی بیشتری از خشونت به وجود می آورد بویژه این که این خشونت بی دلیل و به عبارت دیگر رایگان است، اما آیا خشونت‌های بیش از حد فیلم های "ترانتینو" رایگان نیست؟

خشونت همواره حاضر در این فیلم، و به گونه ای چار چوب داستان آن، همچنین "فانی و الکساندر" "برگمن" را به یاد می‌آورد که در آن هم یک مرد خدا، رفتاری بی نهایت غیرانسانی و خشونت بار نسبت به همسر و فرزندانش در پیش می‌گیرد؛ مردی که گذشته‌ای پرخشونت داشته، اما "برگمن" از نشان دادن آن خودداری می‌کند.

نزدیکی "برایم استون" به "شب شکارچی" و "فانی و الکساندر"، از این نظر زیاد است که شخصیت‌های بیماری را به تصویر می کشد که شمارشان کم نیست، در عین حال آنها را در شرایط اجتماعی ویژه ای قرار می دهد که شک برنمی‌انگیزند و با خاطری آسوده قربانی می‌گیرند. ماجرای تجاوز کشیشان به کودکان و چشم پوشی کلیسای کاتولیک در این زمینه که به تازگی بار دیگر سر و صدا کرد، به خوبی در مورد خطر گرگ در آغل هشدار می‌دهد.

گفتنی است که فیلم "برایم استون" در بخش مسابقه ای فستیوال فیلم "ونیز" شرکت داشت.