هند: جزایر کوچک توسعه یافته در اقیانوسی از فقر و عقب ماندگی

هند، دهمین قدرت اقتصادی جهان، اقتصادی به شدت متناقض دارد. اقتصادی همراه با موفقیت های چشم گیر و در همان حال مشکلات بزرگ ساختاری. کشوری با رشد اقتصادی نسبتاً بالا که این رشد، مبدل به توسعه اقتصادی هماهنگ نمی گردد. در واقع، تصویر اقتصادی هند، جزایر کوچک توسعه یافته ای را در میان اقیانوسی از فقر و عقب ماندگی نشان میدهد.

Reuters / Stringer

بیست سال پس از شروع فرآیند آزاد سازی اقتصادی، هند، هم اکنون در زمینه مبادلات تجاری واقتصادی با جهان، اقتصادی بسیار باز دارد. اقتصاد هند در مقایسه با اقتصاد برزیل و یا آمریکا دو برابر بیشتر به سوی جهان چرخیده است. هند، هم اکنون در بر دارنده شرکت های بسیارپیشرفته ای در زمینه های مختلف صنعتی و سرویس است که در دنیا شناخته شده می باشند. در زمینه فولاد و فلزات ، شرکت فولاد هند Steel Authority of India ، شرکت فولاد تاتا Tata Steel ، در زمینه صنایع دارو سازی Sun Pharmaceutical ، در زمینه سرویس های کامپیوتری و فرآوری اطلاعات TCS ، Infosys و Wipro .

به دلیل وسعت بازار داخلی هند- کشوری که هم اکنون بیش از یک میلیارد و 241 میلیون جمعیت دارد، به لحاظ نیروی کار بسیار گسترده، کار آزموده و ارزان، کشور هند هدف استراتژی سرمایه گذاری شرکت های بزرگ فرا ملیتی جهان قرار دارد. پس از چین و آمریکا، هند از نظر جاذبه سرمایه گذاری خارجی در جهان مقام سوم را دارد.

در زمینه رشد اقتصادی، هند در سومین سه ماهه سال جاری میلادی یک رشد اقتصادی 5.3 در صدی را تجربه کرده است. هرچند رشد اقتصادی هند در مقایسه با سال میلادی گذشته به کندی گرائیده واز 6.7 در صد در سال 2011 میلادی به 5.3 در صد کاهش یافته، با این وجود، اقتصاد هند سومین اقتصاد پر قدرت آسیا پس از چین و ژاپن و دهمین قدرت اقتصادی جهان با یک تولید ناخالص ملی در حدود تولید ناخالص ملی کشور ایتالیا، اما بیش تر از کشورهای استرالیا، کانادا، اسپانیا و مکزیک می باشد.

به رغم رشد اقتصادی نسبتاً بالا، پیشرفت شرکت های بزرگ این شبه قاره در جهان، وجود مناطق و مراکز توسعه صنعتی و اجتماعی و زمینه های هموار برای جذب سرمایه گذاریهای جهانی و خلاصه کلام آنکه کشوری که با اولین نگاه می درخشد، هند دیگری وجود دارد که در اقیانوسی از فقر و عقب ماندگی اقتصادی-اجتماعی غوطه ور است.

بر خلاف چین، تلاش و مبارزه محدودی در هند علیه فقر می شود. در صورتیکه خط فقر که بر اساس تعاریف متداول اقتصاد های در حال توسعه به میزان حداقل 2 دلار در روز برای هر نفر تعیین شده را معیار قرار دهیم، فقر در هند در سال 2005 میلادی بیش از 75 در صد جمعیت این کشور بیش از یک میلیارد و دویست میلون نفری را در چنگال خود فشار میدهد. در حالی که فقر، بین سال های 1981 تا 2005 میلادی در چین به ارزش مطلق به میزان 500 میلیون نفر کاهش یافته است، در همین مدت، بیش از230 میلیون نفر هندی دیگر به زیر خط مطلق فقر فرو افتاده اند.

در هند، عقب ماندگی در امر آموزش و تعلیم وتربیت در مقایسه با دیگر کشورهای نوخاسته صنعتی، از جمله کشور چین بسیار نگران کننده می باشد. این عقب ماندگی نزد زنان و روستائیان بیش از سایر طبقات مردمی در هند مشهود است. بر اساس داده های سازمان ملل متحد، درکشور هند فقط 27 در صد زنان و دختران در گروه سنی بیش از 25 سال تا مقطع تحصیلی دبیرستانی آموزش دیده اند. افزون بر این، 70 در صد جمعیت مناطق روستایی این کشور بی سواد هستند. بی سوادی در سطح ملی بیش از 50 در صد جمعیت زنان و دختران این کشور را شامل میگردد.این درحالی است که بی سوادی فقط 15 در صد جمعیت چین را در برمیگیرد.
یکی دیگر از شاخص های عمده عقب افتادگی در سطح ملی، شاخص تندرستی و بهداشت در یک کشور است. در هند فقط 1 در صد تولید ناخالص ملی به بهداشت و تندرستی اختصاص دارد، این در حالی است که در کشورهای پیشرفته بخش تندرستی و بهداشت بیش از 10 در صد تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص میدهد.افزون بر کمی وجوه اختصاص یافته برای بهداشت و تندرستی، در هند بیش از سایر نقاط جهان با یک نظام دوگانه تندرستی روبرو هستیم. نظامی که اکثریت افراد جامعه از خدمات بهداشتی محروم می باشند و فقط اقلیت بسیار کمی از جامعه با استاندارد های متعارف جهانی از خدمات بهداشتی و تندرستی سود می جویند.
در زمینه آموزشی، وجود "سیستم کاست" نظام طبقاتی، مشکلات را باز هم بیشتر می کند. کودکان وابسته به کاست های پائین جامعه، نخستین قربانیان این نظام تبعیض طبقاتی می باشند.

از سوی دیگر، وجود و گستره فساد مالی در بخش دولتی نه تنها مبارزه با فقر و بی سوادی را در این کشور با مشکل روبر ساخته، بلکه ناکارآمدی دولت را در زمینه ایجاد و گسترش زیر ساختارهای اقتصادی موجب گردیده است. شبکه راه های ماشین رو، راه آهن، سیتسم برق رسانی و دیگر زیر ساختارهای اقتصادی کشور در وضعیت بسیار اسفناکی به سر می برند که شرایط یک کشور عقب افتاده را به نمایش می گذارند.
در شرایطی که سرمایه گذاری دولتی در زمینه زیرساختارهای اقتصادی و اجتماعی کشور در دوره رشد اقتصادی نزدیک به 8 در صد انجام نپذیرفته است، اکنون با کاهش رشد اقتصادی- حدود 5 درصد، مشکلات و مسائل اقتصادی و اجتماعی این کشور بزرگ یک میلیارد و دویست میلیون نفری شدت و حدت بیشتری یافته و تورم بیش از 10 درصدی شرایط توسعه اقتصادی را در این کشور بیش از پیش با چالش روبرو ساخته است.