اثر هنری تازۀ کریستو: راه رفتن روی آب + تصاویر

کریستو می‌خواهد با اثر جدید خود تجربه یا حس راه رفتن روی آب را ممکن سازد. کار تازه یا به قولی «چیدمان» او از روز شنبه ١٨ ژوئن/٢٩ خرداد در شمال ایتالیا، در سواحل دریاچۀ «ایسِئو» افتتاح می‌شود. تماشاگران خواهند توانست روز و شب روی این پلهای شناور که  مجموعآ سه کیلومتر طول دارد آزادانه قدم بزنند.
 

 
انتظار می‌رود که تا روز سوم ژوئیه که این کار بر جای خواهد ماند -یعنی طی پانزده روز- بیش از پانصدهزار نفر از آن دیدن کنند. پل‌های شناور، ساحل دریاچه را به دو جزیرۀ کوچک پیوند می‌دهند.
کریستو برای پوشش پلها از رنگ مورد علاقۀ خود، زرد مایل به نارنجی استفاده کرده است. این رنگ زنده و شفاف با سبز سنگین و تیرۀ آب دریاچه در تضادی زیبا قرار گرفته است.

اما گذشته از زیبایی‌های بصری، کریستو بر جنبۀ قابل لمس و فیزیکی اثر تأکید دارد. او می‌گوید: «این کار نقاشی نیست. نوعی مجسمه‌سازی است. باید روی آن راه بروید تا متوجه شوید. باید با جسم خود احساس کنید و بفهمید که این حس، در هوای بارانی، یا وقتی باد می‌آید یا زیر آفتاب، چقدر متفاوت است».

کریستو که ٨١ سال دارد می‌گوید: «من هیچ علاقه‌ای به دنیای مجازی ندارم. تنها اجسام واقعی و ملموس برایم جالب است».

آثار کریستو اگر چه در نظر اول ساده می‌آید اما معمولاً برای اجرای آنها به دانش فنی، تکنولوژی‌های پیچیده والبته بودجۀ زیاد نیاز است.
 

 
پل‌های شناور (The Floating Piers) از ٢٠٠هزار مکعب پلاستیکی (پلی‌اتیلن) ساخته شده که تقریباً هم‌سطح آب قرار می‌گیرند.
خبرنگار خبرگزاری فرانسه که توانسته پیش از گشایش رسمی، روی این اثر هنری جدید راه برود می‌نویسد: «قدم گذاشتن روی پلها، بخصوص پابرهنه، تجربۀ عجیبی است. پل زیر پای شما و همراه با آب موج بر می‌دارد. رد پاها روی زمینۀ نارنجی باقی میماند و بعد، هر قدر نور آفتاب شدت می‌گیرد، درخشش‌های طلایی‌رنگ بیشتر و بیشتر می‌شود. اما در آغاز و پایان روز و بخصوص وقتی رطوبت بیشتر می‌شود، پل به سرخی می‌زند».

 

 
کریستو طی پنجاه سال اخیر ٢٢ اثر بزرگ خلق کرده است. همسر او ژان-کلود که در سال ٢٠٠٩ از دنیا رفت، در آفرینش و ساخت آثار همیشه با او بود. حتی امروزه کریستو اثر جدیدش را به اسم خود و همسرش ثبت کرده است.

هنرمند صبور

بسیاری از آثار کریستو سالها در انتظار اجرا باقی مانده‌اند. پلهای شناور را او در اوایل دهۀ هفتاد میلادی، برای اجرا در آرژانتین طراحی کرده بود.
دشواری‌های اجرایی، فقدان تکنولوژی مورد نیاز، موانع اداری متعدد و هزینۀ زیاد باعث می‌شود که کریستو گاه بیش از سی سال برای اجرای کارهای خود صبر کند.

یکی دیگر از کارهای کریستو که شهرت جهانی یافت "بسته‌بندی" ساختمان پارلمان آلمان در برلین بود (Reichstag). کریستو این پروژه را پس از ٢٤ سال انتظار، سرانجام در سال ١٩٩٥ عملی کرد.
 

 

هزینۀ پلهای شناور کریستو حدود ١٥ میلیون یورو برآورد شده است. قدم زدن روی پلها رایگان خواهد بود.
کریستو معمولاً هزینه و درآمد خود را با فروش کتاب و طراحی و عکس‌های آثارش تأمین می‌کند.
هم اینک تعداد زیادی جهانگرد برای بازدید از پلهای شناور به محل رفته و باعث شده‌اند که هتل‌های اطراف دریاچۀ «ایسِئو» از چند روز قبل پر شده باشد.

 
کریستو می‌گوید که هنوز دو طرح بزرگ در نوبت دارد. قرار است که یکی از آنها در آمریکا و دیگری در ابوظبی اجرا گردد.
در پاسخ به این پرسش که آیا از انتظار خسته نشده و آیا قصد بازنشستگی ندارد، کریستو از همسرش ژان-کلود نقل می‌کند که «هنرمندها بازنشسته نمی‌شوند؛ می‌میرند».