نامه 9 زندانی سیاسی زن از زندان قرچک و شرح وضعیت غیرانسانی این زندان

به تازگی گروهی اززندانیان سیاسی زن به زندان قرچک ورامین منتقل شده اند و براساس گزارشهای فعالان حقوق بشر وضعیت نگران کننده و ناگواری دارند. افراد منتقل شده به زندان قرچک درتماس با خانواده های خود ازشرایط بسیار نامناسب این زندان و رفتار خشونت آمیزماموران زندان خبر داده اند.

به گزارش پایگاه اینترنتی فعالان حقوق بشری، این زندانیان در تماسهای تلفنی خود با خانواده هایشان اعلام کرده اند که زندان قرچک، کهریزک دیگری است که درآن به زندانیان حتی آب و غذا داده نمی شود و آب این زندان دربیشتر ساعات روز قطع است.

به رغم پیگیریهای خانواده های زندانیان منتقل شده به زندان قرچک، تاکنون جوابی به این خانواده ها درخصوص علت و هدف ازانتقال این زندانیان داده نشده است.

زندانیان سیاسی زن که درروزهای گذشته به زندان قرچک منتقل شده اند، نامه ای خطاب به مردم و مراجع تقلید، مسئولان جمهوری اسلامی و مجامع حقوق بشری در سراسر دنیا نوشته اند. این زندانیان سیاسی در این نامه، از شرایط بسیار دشوار درزندان قرچک خبر داده اند. دراین نامه ضمن برشمردن تنبیهات بسیار شدید و برخوردها و درگیری های میان زندانیان، این پرسش مطرح شده است که "در کجای دنیا، نتیجه ی درگیری برسرآب جوش ، تنبیه متعاقب آن کشیدن ناخن های دستان یک زندانی باشد؟ درکجای دنیا عده ای مرد باتوم به دست را به بند نگهداری زنان زندانی به قصد ضرب و شتم می فرستند؟ درکجای دنیا کودکان 14 و 15 ساله را درچنین شرایطی نگهداری می کنند؟ "

این زندانیان دراین نامه گفته اند" دریغا که شرمساریم از آنچه در اطرافمان می گذرد و دو چندان شرمساریم از آن که نظیر چنین فجایع غیر انسانی در مملکت ما به وقوع می پیوندد. کشوری که کباده ی تاریخ و فرهنگ و هنرش، دبدبه ی اسلام گرایی و انسان دوستی اش گوش فلک را کر کرده است."

پرسش دراینجاست که هدف از تبعید زندانیان سیاسی زن به چنین محلی چیست؟ آیا هدف، فراهم آوردن شرایط برای مرگ تدریجی این زندانیان سیاسی است؟