لزوم جواب حکومت و کشور های کمک کننده به تشویش مردم در افغانستان

تشویش مردم در افغانستان، ابعاد متعدد دارد. مذاکره با طالبان، و هر نوع معامله با آنان مهمترین مورد تشویش است و در کنار آن، تابسامانی ها ی مختلف، اعم از فساد اداری، بی امنیتی، انتخاب و انتصاب های خطرناک، و بی اعتمادی به جامعۀ جهانی، موارد دیگری استند که همچنان باعث تشویش مردم میشوند. این موضوع را امروز با آقای فیض الله جلال، استاد حقوق و علوم سیاسی، در دانشگاه کابل در میان گذاشتیم.

آقای فیض الله جلال میگوید که تشویش و نگرانی مردم با گذشت زمان رو به ازدیاد است و دلیل آن اینست که سیاست ها در پشت پرده و دور از انظار مردم رقم زده میشوند. از آنجمله، مذاکرات قطر هم در پس پرده صورت میگیرد و مردم در جریان پیشینۀ مذاکرات قرار نگرفت.

بعد از یاد آوری بسیاری از نابسامانی های دیگر، از آقای فیض الله جلال، پیشاپیش نشست کشور های کمک کننده به افغانستان در کابل، در مورد رفع تشویش مردم، توسط نمایندگان این کشور ها، پرسیدم. آقای جلال میگوید که حالا زمانیست که گپ به آخر رسیده است. جامعۀ جهانی و قدرت های بزرگ، و سازمان ملل متحد که در رأس آنان قرار دارد، باید آخرین حرف خود را بگویند. اگر آنان حکومت طالبانی میخواهند و یا طالبان را میخواهند وارد این حکومت فساد پیشه کرده استبداد را به فساد اضافه کنند و یک حکومت توتالیتر مذهبی ایجاد کنند؟ در هر صورت باید این مسایل را به مردم بگویند و مردم را در جریان قرار بدهند که این ها برای چه آمده بودند؟ آیا برای تامین دموکراسی و ارزش های عالی آمده بودند یا برای کدام چیز دیگر؟  اگر هدف آنان چنانچه در کنفرانس های مختلف گفته شده است، حکومت داری خوب باشد، پس باید از این نوع سازش های پشت پرده خود داری کنند. صلحی که به این ترتیب میتواند بوجود بیاید، منجر به بدبختی مردم افغانستان خواهد شد. و این نوع صلح را مردم نمیخواهند و آنان باید مشخص بسازند که آیا هدف شان تحکیم دمدکراسی و ارزش های قانون اساسی است، یا اینکه همان نیروهای را که در زمان جنگ سرد بوجود آورده بودند، امروز میخواهند از آنان، حکومت های استبدادی بسازند.