دسترسی به محتوای اصلی
راهِ ابریشم

"آیا هنر می تواند دنیا را تغییر دهد؟"

نتشر شده در:

در روز 27 سپتامبر یک سخنرانی زیر عنوان "آیا هنر می تواند دنیا را تغییر دهد؟" توسط رضا دقتی، عکاس-خبرنگار ایرانی، در چارچوب دانشگاه تابستانی انجمن "اتوپیا" در جنوب فرانسه، انجام گرفت که پاسخ به آن نمی تواند چندان آسان باشد.

تبلیغ بازرگانی

پیش از مطرح کردن پرسش در مورد توانائی هنر در به وجود آوردن تغییر در دنیا، باید کمی به معرفی "اتوپیا" پرداخت که خود را رابطی میان جنبش اجتماعی، دنیای سیاست و دنیای روشنفکری معرفی می کند.
این انجمن که در سال 1996 بر پا شد، خود را امتزاجی از "لابراتوارهای ایده"، جنبش فراحزبی چپ، ان جی او، انتشاراتی، تهیه کننده، جنبش مقاومت و تجربه میدانی و مکانی برای آموزش مردمی می داند.
"اتوپیا" می گوید : می توان نحوه دیگری برای اندیشیدن و پیاده کردن سیاست تصور کرد. به جز سر فرود آوردن وتسلیم شدن هم می توان مدل های دیگری، به جز آنچه امروز از آن پیروی می کنیم، جستجو کرد.
از نظر "اتوپیا"، هدف تصحیح حاشیه ای سیستم کاپیتالیستی نیست که به نابرابری ها می افزاید و کره خاکی را

08:44

گفتگو با رضا دقتی

ویران می سازد. بلکه هدف پیاده کردن یک طرح سیاسی است که در آن هر کس بتواند به تنهائی و یا همراه با دیگران استعداد ها و توانائی های درون خویش را کشف و به مرحله عمل در آورد...
"اتوپیا" به تئوری "ساختار شکنی" اشاره می کند و می گوید باید سه نکته را برای جلوگیری از ازخود بیگانگی در پیش چشم داشت :

  • رشد نمی تواند راه حلی برای درمان همه دردها باشد
  • میزان مصرف نباید معیار شکوفائی فردی به شمار آید
  • و کار را نباید به عنوان ارزش غائی در نظر گرفت.

به گفته "تئودور مونو" : "اتوپیا"، به معنای ناشدنی نیست بلکه به معنای تاکنون انجام نگرفته است. اتوپیای دیروز می تواند واقعیت فردا باشد.

از رضا دقتی، پرسیدم، با چنین هدف هائی و با در نظر گرفتن اوضاع کنونی جهان "چگونه هنر می تواند دنیا را تغییر دهد" ؟

 

ویرانی خانه های تاریخی ادامه دارد

بار دیگر در خبرهای منتشر شده خواندیم که ویرانی خانه‌های تاریخی محله‌ی اسکندری شیراز در پشت شاهچراغ ادامه دارد. خانه‌هایی که هرچند ارزشمند بودند، به بهانه‌ ملی نبودن‌شان، توسط لودرها ویران شدند.
بهانه‌ی این ویرانگری ایجاد طرح «بین‌الحرمین» است که بر اساس آن می‌خواستند امامزاده شاهچراغ و علاءالدین حسین را به یکدیگر متصل کنند، طرحی که از سال 1373 آغازشد، اما از آن زمان به تأئید و امضای اداره کل میراث فرهنگی استان فارس اهمیتی داده نشد.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، "به جز پنج خانه‌ای که از تخریب‌شان در این بافت تاریخی به راحتی گذشتند، خانه‌ی «پورنواب» بنایی نبود که بتوان به راحتی از معماری، تزئینات و ارزش‌های ماندگارش گذشت، به همین دلیل زمانی‌که فرمان لودرها به سمت آن خانه چرخید، نه تنها دوستداران میراث فرهنگی و کارشناسان میراث استان فارس، بلکه مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز قدم‌هایشان به سمت استان فارس، محله‌ی اسکندری، خانه‌ی «پورنواب» سرعت گرفت.

و امروز آن‌چه از این خانه‌ی تاریخی باقی مانده، کمتر از نیمی از فضای اصلی خانه است، خانه‌ای که در دوره‌ی زندیه ساخته شد و چند صباحی هم دختر فتحعلی‌شاه قاجار در آن زندگی کرد."

به نوشته ایسنا نامه‌ مسعود سلطانی‌فر، رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، روز پنجشنبه 27 شهریور برای توقف این ویرانی به پنج دستگاه فرستاده شد و عصر همان روز سه نماینده از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شامل محمدجواد عباباف، مدیرکل حراست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور، سیاوش صابری، مدیرکل بناهای تاریخی سازمان و نماینده‌ی حقوقی آن برای بررسی وضعیت به شیراز رفتند، اما ... نوشدارو دیر رسید بیش از نیمی از خانه را عواملی که می‌گویند هنوز هویت‌شان مشخص نیست، تخریب کردند
و حالا فقط چند دیوار و سقفی نیمه مخروبه از این خانه‌ی تاریخی باقی مانده است."

خبرگزاری مهر نیز از " بی پناهی و بی‌خانمانی دیار خانه‌های تاریخی" حکایت می کند که این روزها شاهد ریزش برگ‌هایی از تاریخ زیبای معماری این دیارهستیم که از جمله آنها خانه های منحصر به فرد شهر، خانه ‌های تاریخی آیت‌الله بروجردی و طباطبایی‌ها هستند.

به گزارش خبرنگار مهر، شهر تاریخی بروجرد، که به لحاظ تنوع آثار تاریخی یکی از شهرهای مطرح کشور محسوب می‌شود به دیار خانه‌های تاریخی شهرت دارد، جایی که مطابق برخی آمار بیش از 50 خانه تاریخی را در یک مجموعه به هم پیوسته و منسجم گردهم آورده، شاهد تخریب و واگذاری برخی خانه های تاریخی این شهر بوده است.

این خانه‌های تاریخی در قلب بافت تاریخی 280 هکتاری بروجرد قرار گرفته است و ساختار محلات قدیمی این شهر به رغم همه تغییرات صورت گرفته در چهره شهرهای امروزی همچنان بافت قدیمی بروجرد حکایت زیبایی از معماری ایرانی - اسلامی را روایت می‌کند

به گفته خبرگزاری مهر "بروجرد با ظرفیت این خانه‌های تاریخی در کنار دیگر بناهای کم نظیری که در بافت 280 هکتاری قدیمی این شهر وجود دارد می تواند به عنوان یک شهر توریستی با رد پایی از گذشته‌های زیبای معماری این مرز و بوم به جهانیان معرفی شود به طوری که بسیاری از مشتاقان به سبک معماری ایرانی - اسلامی به خود فرامی خواند."

حکایتی از خانه تاریخی آیت‌الله بروجردی تا مجموعه طباطبایی‌ها

خانه‌های تاریخی بروجرد از خانه آیت‌الله العظمی بروجردی گرفته تا مجموعه خانه‌های تاریخی طباطبایی‌ها هر کدام آثاری ارزشمند از زیبایی و تاریخ این شهر هستند که به "دیار فرزانگان" شهرت دارند.

وگرچه گفته می شود که نظر به اهمیت خانه های تاریخی و بافت قدیمی این شهر طی سال‌های گذشته بارها بر ضرورت معرفی شهردار بافت تاریخی بروجرد تاکید شده تا زمینه حفاظت و پاسداری از این مجموعه کم‌نظیر فراهم شود، به رغم سالها غفلت به نظر می رسد که این موضوع در مسیر تحقق قرار گرفته باشد.

و اما نگرانی‌ها در مورد بافت تاریخی بروجرد در جائی اوج می‌گیرد که طی سالهای گذشته شاهد تخریب و واگذاری برخی خانه های تاریخی این شهر بوده‌ایم و متاسفانه این روزها به علت کمبود اعتبارات برای مرمت بناهای تاریخی بروجرد، حال این آثار و به ویژه خانه‌های تاریخی این شهر تاریخی اصلا خوب نیست به طوریکه نیاز به مرمت فوری این بناها احساس می‌شود و نگرانی را در زمینه از دست رفتن این میراث ارزشمند دو چندان کرده است.

نگرانی در این زمینه از این رو بیشتر می شود که برخی از این خانه‌های تاریخی به دلایل متعدد به تملک میراث فرهنگی بروجرد نیز نرسیده است تا مشکلات برای حفظ و احیای آنها دوچندان بشود

از میان این خانه‌های تاریخی در مسیر افول، خانه تاریخی مغیث‌الاسلام طباطبایی است که به عنوان یکی از خانه‌های تاریخی شاخص این شهرستان، پس از سال‌ها تملک توسط میراث فرهنگی، هنوز شرایطی برای میزبانی از گردشگران و علاقه مندان ندارد.
این بنای ارزشمند در دل بافت تاریخی بروجرد، در کوی صوفیان و در مجموعه‌ای کم‌نظیر با نام طباطبایی‌ها، واقع شده است. اما به محض ورود ریزشهای بنا به خوبی دیده می شود. این بنای تاریخی، که عملیات مرمت آن به علت کمبود اعتبار متوقف شده در خطر ریزش قرار دارد.
به نوشته خبرگزاری مهر :" خانه تاریخی مغیث الاسلام طباطبایی، به لحاظ سبک معماری از داشته های غنی زمان خود حکایت ها دارد . فضاهای تعریف شده در این خانه زیبا کمترین تغییر و تصرف را به خود دیده و مشتمل بر دو بخش بیرونی و اندرونی است.

از فضاهای خانه تاریخی مغیث الاسلام می توان به مطبخ، اتاق های شاه نشین، مهتابی، حمام اختصاصی و ... اشاره کرد. تزئینات این بنا در قالب کاشی کاری، گچ بری، ارسی، نقاشی بر روی سقف است به طوریکه تزئینات ماهرانه سقف در کنار ظرافت اجرای ارسی ها هنرنمایی استادکاران درودگر بروجردی را به حد قابل توجهی چشمگیر کرده است.

با این همه زیبایی، آوار خانه در کنار ریزشهای متعدد آن، شیشه های شکسته پنجره ها، فروریختن کاشی کاری ها و گچ بری ها و تخریب بخشی از نقاشی های این بنای تاریخی که ثبت ملی هم شده است دل دوستداران میراث فرهنگی این دیار را به درد می آورد.

این وضعیت خانه تاریخی مغیث الاسلام طباطبایی در حالیست که رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد معتقد است که خانه مغیث الاسلام به لحاظ جاذبه های معماری ایرانی - اسلام از با کیفیت ترین خانه های تاریخی بروجرد محسوب می شود."

حجت اله یارمحمدی، رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد، در پیوند با وضعیت خانه تاریخی مغیت الاسلام یادآور می شود که این خانه تاریخی به ثبت آثار ملی رسیده و یکی از خانه های تاریخی ارزشمند این دیار است.

او می گوید که تا کنون سه فصل کار مرمتی بر روی این اثر تاریخی انجام شده که مهمترین آنها مرمت بام و سبک سازی بوده است. این مقام با اشاره به اثرات زلزله سال 85 روی این بنا ، می گوید: "تا زمان زلزله سال 85 این خانه محل مسکونی بوده ولی پس از زلزله به دلیل نگرانیها در زمینه تخریب و آوار از سوی ساکنان آن تخلیه و به فروش رسید که با پیگیریهای سازمان میراث فرهنگی به تملک این سازمان در آمد."
حجت اله یارمحمدی ابراز امیدواری می کند که با تخصیص اعتبارات عمرانی در سال جاری بتوانندکار مرمت خانه تاریخی مغیث الاسلام را ادامه دهند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان لرستان، عبدالرضا مهاجری نژاد، نیز از ضرورت مشارکت مردم برای حفظ این خانه های تاریخی می‌گوید : هم اکنون هشت پروژه مرمتی در خانه‌های تاریخی بروجرد در حال اجرا است و می افزاید : این آمادگی وجود دارد که سرمایه گذاران و مردم با ورود به مرمت و بهره برداری این خانه های تاریخی ضمن رعایت ضوابط و مقررات مد نظر سازمان میراث فرهنگی و حفظ معماری این بناهای تاریخی با تغییر کاربری آنها از این ظرفیت برای راه اندازی رستوران سنتی، موزه، هتل و خانه مسافر استفاده کنند.
به باور مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان لرستان، بافت تاریخی بروجرد یکی از منسجم ترین بافت‌های تاریخی کشور است ومی افزاید که سرمایه گذاری‌هایی که در دیگر شهرهای مشابه مانند کاشان صورت گرفته تاکنون در بروجرد صورت نگرفته و این ظرفیت ناد یده گرفته شده است.

حال روشن نیست چرا با سرمایه گذاری و واکنش سریع به جای ابراز امیدواری، مقامات و حتا سرمایه گذاران خصوصی، با طرح های ضربتی وارد عمل نمی شوند تا از یک سو به پاسداری از هویت ملی کمک کنند و از سوی دیگرزمینه اشتغال و سود آوری از این بنا ها را به وجود بیاورند ؟؟

 

فستیوال بین المللی شهر "پوسان" و حضور پر رنگ سینمای ایران

فستیوال شهر "بوسان"، یکی از مهمترین ویترین ها برای سینمای آسیا، که کار خود را در روز 2 اکتبر آغاز کرد و در روز 11 همین ماه به پایان می رسد، بار دیگر جای بسیار خوبی را به سینمای ایران داده است.
پیش از هر چیز باید اشاره کرد که دومین شهر بزرگ کره جنوبی، "پوسان" به منظور استاندارد کردن تلفظ وترجمه نام این شهر ، نام آن را به "بوسان" تغییر داده است. از سوی دیگر نام طرح "ارتقأ بوسان" را به طرح "بازارآسیائی"تبدیل کرده تا از این فستیوال بین المللی، یک فستیوال رده اول بسازد.
این بازارآسیائی که به ارتقاء تولید مشترک میان آسیا واروپا و کمک به شناساندن هنرپیشگان زن و مرد آسیائی به فیلمسازان جهان نیز توجه خاصی خواهد نمود و برای همه اهالی سینما بسیار مهم است، سمینار ها و کنفرانس های آکادمیک را هم در چارچوب "فروم بوسان" برگزار خواهدکرد.
امسال دو شخصیت مهم سینمائی، "اصغر فرهادی" و "بلا تار"، کارگردان مجارستانی "ماستر کلاس هائی در آن دایر خواهند کرد.
فستیوال بین المللی شهر"بوسان" در بخشی بنام "دستاوردها و یافته ها"، سه فیلم عراقی یا در واقع فیلم های کارگردانان کرد را گنجانده که یکی از آنها "خاطرات بر سنگ" ساخته "شوکت امین کرکی"، کارگردان کرد عراقی و دیگری "مردان"، ساخته "بتین قبادی"، برادر کوچک "بهمن قبادی، کارگردان کرد ایرانی است. فیلم سوم "چهره هائی از خاکستر" نام دارد و ساخته شهسوان ادریس است.
این فستیوال امسال نیز شمار بالائی فیلم ایرانی را برای بخش های مختلف خود برگزیده است.
در بخش "گالا"، فیلم "پرزیدنت"، ساخته محسن مخملباف و در بخش پنجره ای به سوی آسیا، فیلم "ایستگاه خورشید"، ساخته سامان سالور ، "شیار 143" ، ساخته "نرگس آبیار، "چند متر مکعب عشق"، ساخته "جمشید محمودی" ، "ما یک میهمان داریم"، ساخته "محمد مهدی عسگر پور" ، "طبقه حساس"، ساخته "کمال تبریزی"، "قصه ها" ساخته رخشان بنی اعتماد و در بخش "جریانهای نو"، فیلم " در دنیای شما ساعت چند است" ، ساخته "صفی یزدانیان" و "13"، ساخته "هومن سیدی" گنجانده شده است.
فستیوال بوسان که 307بیش فیلم از 70 کشور را در بخش های مختلف خود گنجانده،که از این فیلم ها 135 فیلم در اولین نمایش جهانی و بین المللی آنهانشان داده می شوند

 

"جشن علم" در موزه ملی تاریخ طبیعی

برای 23 امین بار متوالی، به مناسبت جشن "علم" که در شماری از شهرهای فرانسه نیز برگزار می گردد و از روز 26 سپتامبر تا 19 اکتبر ادامه می یابد، موزه ملی تاریخ طبیعی شهر پاریس، واقع در باغ معروف "گیاهان" نیز ، در روزهای 11 و 12 اکتبر، "علم" را جشن می گیرد واز این رو دانشمندان موزه ملی تاریخ طبیعی درهای آزمایشگاههای خود را به روی عموم باز می کنند تا رشته خود و زمینه های پژوهش خویش را به علاقمندان بشناسانند.
این روزها تنها روزهائی است که مردم می توانند به این مکانها وارد شوند و مجموعه هائی را ببینند که برای پژوهش در آنجا نگهداری می شوند و در سالن های موزه به نمایش گذاشته نشده اند.
دربرنامه امسال تجربیات گوناگون در هشت زمینه وهمراه با 30 نقطه ازمایش گنجانده شده اند. یکی از آنها اصطلاحآ "بار علم" نام گرفته و در دیگری، دانشمندان زیر عنوان "کریستال ها را بپزیم" کوچک و بزرگ را جذب خود خواهند کرد.
همه این برنامه ها در این دو روز رایگان خواهند بود و حتا "گالری" بزرگ تحول و گالری علم گیاه شناسی نیز که دو محل استثنائی هستند و به ویژه گالری تحول، که به شکل بسیار جذاب صحنه آرائی شده صدای حویانات همراه با بدن تاکسی درمی شده آنان، فضائی بسیار شبیه به محیط زیست به وجود آورده اند و گونه گونی رده های جانوران را نشان می دهند، نیز رایگان هستند.
اهمیت موزه و باغ "گیاهان" در این است که چهار قرن پیش، لوئی سیزدهم، با انتشار فرمانی درسال 1635، باغ سلطنتی گیاهان طبی، یا کهن ترین مرکز علمی فرانسه را بر پانهاد. در آن زمان، همه مسئولان این باغ را پزشگان تشکیل می دادند . در قرن هژدهم نقش این باغ تغییر کرد و از مداوای بیماریها به کمک گیاهان، به سوی باغ تاریخ طبیعی رفت. سپس دوران ریاست "ژرژ لوئی لوکلر" کنت "بوفون" رسید. او به مدت پنجاه سال از سال 1739 به بعد، با تلاشی بزرگ و پیگیر از این مکان یکی از مراکز مهم علمی قرن هژدهم رابه وجود آورد.
پس از انقلاب فرانسه، در سال 1793، آموزش علوم در دوازده رشته در این مکان بر قرار گردید و ریاست آن به مجمع استادان سپرده شد.
در اوائل قرن نوزدهم، شیمیست بنام " میشل اوژن شورول" این نهاد را به سوی علوم تجربی سوق داد و باز بار دیگر در سال 1891، علوم طبیعی رونق اولیه خود را بازیافت. این سیاست تا جنگ دوم جهانی ادامه یافت و پس از آن موزه تاریخ طبیعی از خود مختاری برخوردار گردید و دارای بودجه ویژه خود شد.
در سال 1975، کارهای تعمیراتی بزرگی در این محل انجام گرفت، یک محل نگهداری حیوانات در زیر زمین آن به وجود امد و سپس در سال 1986 گالری حیوانات آن تبدیل به "گالری بزرگ تحول" شد.
از سال 2001 به این سو، موزه تاریخ طبیعی با تقسیم کردن فعالیت های خود با ارگانهای پژوهشی، به نقشی مهم در درون فرانسه و در سطح بین المللی دست یافته است.
از چندی پیش نیز، نمایشگاههای خوب این موزه و باغ، شمار بسیاری علاقمند به گردشگری و یاد گیری را به خود جلب می کند.

"شب سفید" یا شب بدون خواب امشب است

برای سیزدهمین بار، شهرداری پاریس، برنامه "شب سفید" یا "شب بدون خواب" را امشب، 4 اکتبر، برپا می کند. بدین مناسبت، در 6 نقطه مهم از مکانهای پر تحرک شهر پاریس، از ساعت 7 شب تا 7 بامداد، در ساحل چپ رودخانه "سن"، یعنی شهرداری پاریس، محله های 5، 7، 13، 14 و 15 پاریس، در مسیرهائی که نقشه شان ار پیش تعیین شده، شماری برنامه گوناگون را ارائه می دارد. به عنوان مثال در محله سیزدهم هنر خیابانی معاصر برجسته شده در حالی که در محله 5 ام تندیس هاو چیده مان ها قرار داده شده اند و پرفورمنس ها آنجام می گیرد.
شب زنده داران خواهند توانست با کارهای حدود 50 هنرمند که سی تن از آنها از کشور های دیگر آمده اند، این شب را بگذرانند. در میان آنها "عمران قریشی" مینیاتوریست پاکستانی یا هنرمند آمریکائی هنر خیابانی، مارک جنکینس ویا برداران سویسی "شاپوئی زا" دیده می شوند.
بازدیدهائی همراه با راهنما برای خانواده ها و افراد دارای مشکلات جسمی پیش بینی شده است.
خطوط 4 و 14 متروی پاریس ونیز تراموای "ت 3" به این مناسبت تمام شب باز خواهند بود. البته این برنامه ویژه پاریس نیست بلکه در حومه و چند شهر دیگر فرانسه هم برگزار می شود.
http://www.paris.fr/pratique/culture-patrimoine/nuits-blanches/nuit-blanche-decouvrez-le-programme/rub_6806_actu_147723_port_24543

"آب ارام" خط رابطی میان زندگی واقعی و دنیائی دیگر

فیلم "آب آرام"، ساخته " نائومی کوازه"، کارگردان ژاپنی که در بخش اصلی فستیوال کن به نمایش در آمد، هم اکنون به روی پرده سینما ها آمده است.
" نائومی کوازه"، که در سال 1997، جایزه دوربین طلائی را برای فیلم "سوزاکو" ربوده بود، پیش تر سه فیلم خود"شارا" در سال 2003، "جنگل موگاری" در سال 2007 و "هانه زو" ساخته سال 2011 را به بخش مسابقه ای این فستیوال سپرده بود.
در این فیلم، بر خلاف فیلم های پیش تر خود، "نائومی کوازه"، که یک روایت طولانی زیبائی شناختی از طبیعت و تقریبأ بدون داستان بودند، به درون دو خانواده با معضلات مختلف رخنه می کند و از ورای دو نوجوان این دو خانواده که به یکدیگر علاقمند هستند، و نیز قرار دادن دکور خود در یک جزیره در گیر با خشم و مهربانی طبیعت، درون انسانها و جنبه های عرفانی بخشی از هم وطنانش را می کاود. او همچنین گریزی به توکیو می زند تا بهتر تضاد میان طبیعت این جزیره و محیط شهری را نشان دهد.

کارگردان درباره این فیلم می گوید چند سال پیش دریافت که اجدادش اهالی همین جزیره"آمامی" بوده اند. او این واقعیت را به هنگام سفر به این جزیره با مادر تنی و مادری که او را پرورانده بود، از زبان مادر بزرگش شنیده است. با مرگ مادر ناتنی اش سال گذشته " نائومی کوازه"، تصمیم به ساختن این فیلم می گیرد.
فیلمی بسیار آرام ، شاعرانه و دلچسب که تصاویر طبیعت به آن جذبه خاصی می بخشد.
این فیلم با پلان سکانس های بسیار طولانی و قرار گرفتن در مرز دنیای ماورای زندگی و زندگی واقعی، تبدیل به یک "پوئم سمفونیک" می شود و جوی خاص می آفریند. اما همین جو برخی را بی نهایت جذب می کند و در برخی دیگر کسالت می آفریند.

"لئونارد کوئن" و آلبوم تازه اش

به مناسبت هشتادمین سالگرد تولدش، "لئونارد کوئن"، خواننده ای با صدائی مخملی ، آلبوم تازه خود "مشکلات مردمی" را راهی بازار می کند. همراه با آن در یک "سی دی" او ترانه های مهم گذشته اش را نیزمرور می نماید. یک "خارج از سری" هم که به تجزیه وتحلیل نوشته ها ی او، توضیحات پیرامون ترانه ها و گفتگوها با وی اختصاص یافته این آلبوم را همراهی می کند.
در سالهای 1960کسی که به عنوان شاعر در کانادا شناخته شده بود و تصور نمی کرد به دنیای خوانندگی پا بگذارد، با یاد گیری چند آکورد بر روی گیتار از یک جوان اسپانیولی به ترانه خوانی کشیده شد.
"لئوناردکوئن" گر چه هیچ سابقه ای دریادگیری موسیقی ندارد، اما این سالها را به ارامی و با آلبوم هائی که همگی موفق بودند، گذرانده است. اکنون نیز او در 80 سالگی ، با صدائی خلسه آور و عمیق، به ترانه خوانی ادامه می دهد و به این جمله ای که در سال 1966 در یک گفتگوی تلویزیونی ایراد کرد که می گفت "من وقتی می خوانم خود را آزاد احساس می کنم. در این لحظه هم دلم می خواست در حال خواندن می بودم".. جان می بخشد.
 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
  • 08:45
  • 08:53
  • 09:56
  • 15:40
  • 09:08
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.