گرد هم آوری آثار شماری از هنرمندان ایرانی ساکن فرانسه توسط یک گالری دار، خبرهائی از فیلم های تازه، فستیوال کن و نیز باله مدرن و موسیقی در دستور کار بر نامه راه ابریشم این هفته قرار دارد.
"افکت"، چه هدفی را دنبال می کند ؟
گفتگو با علی جمشیدی
هفته گذشته خبر آغاز کار نمایشگاهی از آثار شماری از نقاشان ایرانی ساکن فرانسه اعم از نقاشان کهنه کار وجوان را دادیم. نمایشگاهی که "افکت" یا تاثیر نام گرفته و مبتکر آن علی جمشیدی، مدیر گالری شمس در تهران است که شماری از هنرمندان ایرانی را هم در حراجی های هنری مهم همراهی کرده است.
نمایشگاه "افکت" که در گالری "نیکلا فلامل" در پاریس تا روز 9 مه جریان دارد، در بر گیرنده آثاری از صادق بریرانی، بهمن بروجنی، ایوب امدادیان، داود امدادیان، ایران درودی، مسعود فخاری، حسین کاظمی، عباس معیری، سهیلا نیکونام، بهجت صدر و ابوالقاسم سعیدی و پدرام است.
در روز افتتاح نمایشگاه که شمار بسیاری را به محل کشانده بود، از علی جمشیدی پرسیدم از کی به فکر برگزاری یک چنین نمایشگاهی افتاده است ؟
سپس از "ارد جهانداری" متخصص هنرهای معاصر و مشاور شماری از حراجی های هنری پرسیدم آیا فکری که پشت این نمایشگاه وجود دارد و آن قرار دادن کار هنرمندان قدیمی در کنار کار هنرمندان جوانتر بوده را تأئید می کند؟
بعد به سراغ "عباس معیری" نقاش و استاد مینیاتور رفتم که دو تابلو در این مجموعه داشت ازاو پرسیدم ایا این ابتکار را مثبت توصیف می کند ؟
پس از آن نظر "پدرام" هنرمند جوان را پرسیدم :
Galerie NICOLAS FLAMEL
rue Saint Martin , 75003 PARIS216
Tel. / Fax: +33 1 42 71 87 83
www.galerienicolasflamel.fr
سری به سینما بزنیم
"سوراخ خرگوش"
یکی از نقش هائی که کاملأ به قواره "نیکول کیدمن" برازنده است، نقش مادر فرزند از دست داده و در حال انفجاری است که "جان کامرون میچل" در سومین فیلم خود "سوراخ خرگوش" به وی داده است. در این فیلم که می توانست به راحتی تبدیل به یک ملودرام پیش پا افتاده شود، کارگردان توانسته با نشان دادن اعماق روان انسانها و پیش بینی ناپذیری برخی از رفتارها، بعد دیگری به این درام بدهد. فیلمی که با مهارت پروسه عزا را نشان می دهد.
ماجرا از این قرار است که فرزند چهار پنج ساله یک زوج جوان در اثر تصادف اتفاقی با یک اتومبیل می میرد. هر یک از والدین به شکلی خاص به عزای کودک می نشیند. پدر(آرون اکهارت) در تلاش فراموشی و یا کنار آمدن با این غم به درمان های گروهی رو می آورد و خواستار معاشرت و بودن با دیگران می شود. در حالی که مادر (نیکول کیدمن) آرامش را در نزدیک شدن به جوانی جستجو می کند که راننده ماشینی بود که فرزندش را زیر گرفت. و همین سر درگمی ها ست که فیلم را جالب می کند. البته بازهم نباید فراموش کرد که سردی و مرموزی "نیکول کیدمن" و بازی خوبش نقش به سزائی در موفقیت فیلم دارد.
همین سردی و مرموزی نگاه "کیدمن" باعث شده که فیلم های دیگری چون "تولد" ساخته "گاس وان سانت" که در آن او نقش بیوه ای را ایفا می کرد که شوهر فقیدش را در غالب یک پسر بچه می دید و یا "داگ ویل" ، شاهکار "لارس فون تریر" که در آن "کیدمن" در غالب و یا سمبل افراد خوش جنس و مورد اجحاف قرار گرفته جوامع انسانی ظاهر می شد ویا "چشمان کاملأ بسته" ساخته استانلی کوبریک در نقش زنی که زوجش در حال از هم پاشیدن است، این چنین موفق از اب در آیند.
"خواننده تانگو"
شخصیت سر درگم دیگری که غم و نا امیدی درونش و یا به عبارت دیگر غم از دست دادن عشق، در مرکز فیلم "خواننده تانگو" قرار می گیرد، "هلنا فری" (اوجنیا رامیرز میوری) است که در نقش یک خواننده با استعداد تانگو ظاهر می شود که درست به هنگامی که درهای یکی از تآتر های مهم بوئنس آیرس به روی او باز می شوند، عشق بزرگش اورا ترک می کند و به سوی زن دیگری می شتابد. از اینجا به بعد است که "دیه گو مارتینز وینیاتی" کارگردان آرژانتینی ما را به درون ویرانه های این سونامی عاطفی می برد و هر از گاه با تصاویر بریده و کوتاه به دنیای بیرونی هم سری می زند تا تماشاگر زمان و اتقاقاتی که در آن می افتد را حس کند. گر چه شماری این تصاویر را کمی مصنوعی توصیف کرده اند، اما به باور من این تلنگر ها از خطی شدن داستان و دادن زمان زیاد به جنبه هائی که ارزش دراماتیک ندارند، جلوگیری می کند. نکته جالب دیگر در این کند و کاو در روان یک فرد عاشق سرخورده این است که کارگردان درد ترک شدن را بالاتر از درد از دست دادن به دنبال مرگ قرار می دهد. و درپایان می بینیم که چگونه مرگ معشوق بی وفا، عاشق دلخسته و پریشان را به زندگی باز می گرداند.
همه این درام با پس زمینه نوای تانگو روایت می شود که اصطلاحأ آن را "فکر غمگینی میخوانند که به رقص" در می آید.
تازه هائی از فستیوال کن که 17 روز دیگر آغاز به کار می کند
طی حضور "شکر کاپور" هنرپیشه هندی فیلم های "بالی وودی" در هیأت داوران سال گذشته فستیوال کن، صحبت از این رفته بود که شاید بد نباشد فیلمی تهیه شود که در آن بخش هائی از فیلم های مهم سبک "بالی وودی" گنجانده شود. این فکر به تحقق رسید و فیلمی به نام "بالی وود، بزرگترین داستان عشقی که تا کنون روایت شده" نام دارد و "راکیش امپاراکاش مهرا و "جف زیمبالیست" کارگردانان آن هستند. این فیلم 81 دقیقه ای درخارج از مسابقه به نمایش در خواهد آمد.
"شکر کاپور"، تهیه کننده فیلم، در این مورد می گوید:"حال اگر فیلم های بالی وودی را دوست داشته باشیم و یا از انها متنفر باشیم ، باید این حقیقت را بپذیریم که این فیلم ها بخشی از هویت سینمای هند راتشکیل می دهند . تنها بخشی که قادر است در میان همه فرهنگ های گونه گون حاضر در هند همدلی ایجاد کند. در واقع تنها تبی که از دهه ها پیش همه هندیان به آن مبتلا شده اند، تب بالی وود است."
"پانزده کارگردانان" نیز 25 فیلم برگزیده برای 43 امین برگزاری خود را اعلام کرد. در میان 14 فیلم گوتاه و متوسط برگزیده، نام فیلم "یک وارونه" ساخته شهبانو صادات دیده می شود.
یاد آوری می کنم که این بخش در روز آغاز کارش جایزه "کالسکه طلائی" را به جعفر پناهی می دهد.
گفتنی است که "ژیل ژاکوب" در کنفرانس مطبوعاتی کن، در بخشی از سخنانش به این اشاره کرد که : "کن اگر نقش دیپلمات را ایفا نکند کن نیست. از این رو باید بگویم که جعفر پناهی یکی از مشغولیات ذهنی ما را تشکیل می دهد و تا زمانی هم که او آزادی رفت وآمد، فیلم ساختن و فکر کردن را نداشته باشد، این دلمشغولی ادامه خواهد داشت. البته این دلمشغولی شامل همه سینماگرانی در جهان می شود که در اینجا و آنجا از کار کردن محروم شده اند ویا فردا محروم خواهند شد. "
بخش "هفته منتقدین" نیز که در برنامه اش هیچ فیلم ایرانی را نگنجانده، 9 فیلم را برگزیده که از 9 کشور مختلف می آیند.
گفتنی است که فرانسه علاو بر سه فیلمی که طبق سنت در بخش مسابقه ای اصلی گنجانده می شوند، در بخش "پانزده کارگردانان" حضور پر رنگی دارد. در بخش هفته منتقدین نیز یک فیلم فرانسوی گنجانده شده است.
اولین فیلم سه بعدی "اروتیک" رکورد شکن
اولین فیلم سه بعدی "اروتیک"که توسط یک شرکت هنگ کنگی تولید شده و هفته گذشته در این شهر به نمایش درآمد، رکورد فروش فیلم "آواتار" را شکست.
این فیلم که نام غریب "سه بعدی سکس و آرامش : اکستازی بی نهایت" را دارد توانسته تنها در یک روز 360.000 دلار فروش داشته باشد.
در نتیجه تهیه کنندگان تصمیم گرفتند که این موفقیت خود را با نمایش یک ورژن طولانی تر یعنی با افزایش 15 دقیقه به زمان فیلم تضمین کنند. این ورژن طی هفته های آینده به روی پرده سینما ها خواهد آمد.
گفتنی است که این فیلم ریمیک فیلم "سکس و آرامش" است که در سال 1991 ساخته شد و تا امروز یکی از موفق ترین فیلم های ساخت هنگ کنگ بوده است.
موضوع فیلم از ادبیات اروتیک چین در قرن هفدهم گرفته شده و هنرپیشگان آن ژاپنی و تایوانی هستند.
جالب این جاست که شماری از آزانس های توریستی سفرهائی بین چین و هنگ کنگ و تایوان برای دیدن این فیلم برنامه ریزی کرده اند چون در چین مقررات سخت سانسور امکان نمایش فیلم را نمی دهد.
قرار است به زودی شمار دیگری فیلم اروتیک واز جمله توسط "تینتو براس"، کارگردان ایتالیائی سردمدار این سبک از ریمیک فیلم "کالیگولا" (1979) به شکل سه بعدی ساخته شود. گروه آمریکائی "هاستلر" هم در نظر دارد یه ورژن "پورنو" ی سه بعدی از آواتار تهیه کند !!!
"متس اک" عزا را به رقص در می آورد
در این برنامه و از ورای دو فیلمی که صحبتشان رفت از از دست دادن ها و به عزا نشستن ها اشاره شد. در زمینه رقص هم "متس اک"، یکی از مهمترین طراحان باله مدرن، تاروز 29 آوریل، دو باله ی "خانه برنارداآلبا"، با اقتباس از شاهکار "فدریکو گارسیا لورکا" و "گونه ای از..." را به روی صحنه اپرای پاریس می آورد که به ویژه در باله "خانه برناردا آلبا" بازهم صحبت از عزاست.
این طراح نئو کلاسیک سوئدی، با پوشاندن رقصندگان در لباسهای سیاه و بلند، شخصیت هائی چون شخصیت های داستان مصور مرجان ساتراپی می آفریند و از ورای آنها داستان مادری شوهر از دست داده را به رقص می کشاند که دخترانش را در فضای بسته خانه شان ناچار به به دوش کشیدن عزائی بی پایان می کند. آنچه کار "متس اک" را از دیگر طراحان باله متمایز می کند و برعکس به کارهای "ویلیام فورسایت" آمریکائی و "ییری کیلیان" چک نزدیک می نماید، بار روانشناختی بزرگی است که به متون ادبی و یا باله های کلاسیک می افزاید. "متس اک" در باله "خانه برنارداآلبا" از انواع موسیقی و از جمله موسیقی مردمی اسپانیولی استفاده می کند.
بهار "بورژ" فرا رسید
35
امین برگزاری جشنواره بهاری شهر "بورژ که از روز 17 تا 27 آوریل در این شهر جریان دارد، طبق سنت همیشگی خود به موسیقی های جوانان و درسبک های مختلف می پردازد. این جشنواره در عین حال چهره های معروف را به میهمانی فرا نمی خواند و بیشتر صحنه را در اختیار استعداد هار جوان فرانسوی و خارجی قرار می دهد. این جشنواره در عین حال از نو آوری پرهیز نمی کند و به عنوان مثال نه تنها برنامه های موضوعی تهیه دیده بلکه برای اولین بار صحنه کنسرت خود را دراختیار سبک "هیپ هاپ" و هنرمندان آن می گذارد.
در کنار آنها، در برنامه ای به نام "یکه یکه" که به دادو ستد های موسیقیائی میان آفریقا و فرانسه اختصاص یافته شماری از هنرمندان غربی به اجرای قطعات آفریقائی می پردازند و هنرمندان آفریقائی شماری از ترانه های فرانسوی را به سبک خود اجرا می کنند.
"ملانی لوران" هنرپیشه فرانسوی و گرداننده برنامه گشایش فستیوال امسال کن، که کار خوانندگی را نیز آغاز کرده در این جشنواره و پیش از به بازار آمدن آلبومش به هنر نمائی پرداخت.
یکی از خوانندگانی که با صدای غریبش نظر ها جلب کرد، "آصاف آویدن"، خواننده اسرائیلی است که صدای "کانتر تنور" دارد که به صدای بسیار نازک مردان یعنی با طنینی چون صدای نازک زنان اطلاق می شود.. او که در کشورش بسیار معروف است وبرای اولین بار در فرانسه به روی صحنه می رود بسیاری را مجذوب صدا وسبک خود کرد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید