استفاده از قرص های اعصاب خطر ابتلا به آلزایمر را دو برابر می کند

نتایج تحقیقات یک پژوهشگر صاحب‏ نام فرانسوی که به تازگی بخش‏هایی از آن انعکاس داده شده، محافل تخصصی و پژوهشی علم پزشکی و خصوصاً صنایع داروسازی را دگرگون ساخته است.به گفتۀ بسیاری از دانشمندان و کارشناسان فعال در حیطۀ صنعت داروسازی و بهداشت عمومی، هنگامی که نتایج کامل تحقیقات پرفسور "برنار بگو" تا پایان سال جاری منتشر شود، بدون شک همانند بمبی نه تنها در فرانسه، بلکه در تمامی محافل پزشکی و نهادهای بهداشت عمومی جهانی صدا خواهد کرد و واکنش‏های بسیاری را به‏همراه خواهد داشت.

حال ببینیم داستان چیست که بدین حد و درحالی‏که تنها بخش‏های کوچکی از نتایج کار ایشان انعکاس داده شده، مقامات بهداشتی دولت فرانسه به شدت نگران شده‏ا ند؟

ماجرا از این قرار است که پرفسور برنار بگو، متخصص اپیدمی ‏شناسی و داروسازی فرانسوی دانشگاه بوردو، سالهاست در ارتباط با عواقب و اثرات سوء داروهای جزو خانواده‏ی "بنزودیازپین‏"‏ها یا به عبارتی دیگر تمامی قرص‏هایی که بر روی اعصاب تأثیر می‏گذارند، اعم از قرص‏های خواب و یا قرص‏های ضدافسردگی، تحقیقات بسیار پیشرفته‏ای را انجام داده است.

نتایج این تحقیقات، در حال حاضر، حاکی از آن است که استفاده‏ی طولانی‏مدت و حتی میان‏مدت از این نوع داروها، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را نزد افراد به میزان دو برابر افزایش می‏دهد؛ و اما آمار و ارقام تحقیقات وی بسیار تکان‏دهنده است. این آمار حاکی از آن است که در فرانسه هرسال بین ۲۰ تا ۳۰هزار بیمار جدید مبتلا به آلزآیمر، به‏خاطر استفاده‏ی زیاد از قرص‏های اعصاب، به این بیماری مبتلا می‏شوند.

مقامات وزارت بهداشت فرانسه و خصوصاً بخش بهداشت عمومی، بسیار از انعکاس نتایج تحقیقات پرفسور بیگو نگران شده‏اند. خصوصاً از دو جهت؛ از یک‏سو تشدید ترس و نگرانی مردم و افکار عمومی هم از جهت ابتلا به آلزآیمر و هم از جهت استفاده از قرص‏های اعصاب و از سوی دیگر، واکنش بسیار تند برخی از شرکت‏های چندملیتی داروسازی که تولید و پخش قرص‏های اعصاب، یکی از مهم‏ترین و البته پردرآمدترین بخش فعالیت آن‏ها به حساب می‏آید.

شایان یادآوری است که بنا بر اظهارات وزارت بهداشت فرانسه، به مناسبت روز جهانی مبارزه با آلزایمر، اکنون در این کشور ترس از ابتلا به آلزایمر در جامعه، به همان اندازه شدت گرفته که تا به‏حال ترس از ابتلا به سرطان در میان مردم فرانسه نگرانی‏های بسیاری را برمی‏انگیخت.

هم‏چنین پرفسور برنار بگو در نتایج تحقیقات‏اش، وزارت بهداشت فرانسه را به باد انتقاد گرفته است. چراکه به دنبال نتایج چند تحقیق مختلف بین‏ المللی، از جمله پژوهشی از گروه پژوهشگران زیر نظر خود پرفسور بگو، از سال ۲۰۰۱، قانونی در فرانسه وضع شد که بر مبنای آن، تجویز و استفاده‏ی بیش از دو هفته از بسیاری از قرص‏های اعصاب ممنوع اعلام شده بود.

ولی پژوهش‏گر فرانسوی متذکر می‏شود که به‏ هیچ ‏وجه چنین قانونی رعایت نمی‏شود و مردم فرانسه سال به سال بیشتر از قرص‏های خانواده‏ی بنزودیازپین‏ ها یا به عبارتی دیگر، قرص‏های اعصاب استفاده می‏کنند. به طوری که نام بسیاری از این داروهای خطرناک، مانند والیوم، تمستا، لگزومیل و یا زاناکس برای همگان عادی و شناخته شده است؛ درست مانند آسپیرین و یا استامنیوفن.

به عقیده‏ی پرفسور بیگو، اوج فاجعه در این‏جاست که مردم به مرور زمان به استفاده از این داروها عادت کرده‏اند و دیگر بدون تجویز پزشک به این کار روی می‏آورند.

شایان ذکر است که تحقیقات پژوهشگر فرانسوی نهمین و البته کامل‏ترین تحقیق جهانی در این زمینه به‏حساب می‏آید که همگی طی ۱۰ سال گذشته انجام گرفته‏اند و نتایج اکثریت آن‏ها همانند نتایج تحقیقات پرفسور بیگو، حاکی از آن است که استفاده از قرص‏های اعصاب و یا خواب‏آور، به میزان ۵۰درصد خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و در واقع از بین رفتن سلول‏های مغز را افزایش می‏دهد.

البته همواره این تحقیقات و پژوهش‏گران و نتایج فعالیت‏شان به شدت از سوی بزرگان صنعت داروسازی به باد انتقاد گرفته شده‏ اند و حتی در برخی موارد کار به شکایت و دادگاه کشیده است.

والیوم ، پر فروش ترین داروی جهان

شایان توجه است که در حال حاضر بازار جهانی قرص‏های اعصاب معادل مبلغی سالانه بالغ بر ۲۰میلیارد دلار است و به همین دلیل شرکت‏های داروسازی به‏هیچ‏وجه نمی‏خواهند چنین منبع درآمد پررونقی متوقف گردد. در این زمینه، به‏طور مثال، می‏توان به قرص والیوم اشاره کرد که در سال ۱۹۶۳ از طرف لابراتور "روش" به بازار عرضه شد و اکنون به پرفروش‏ترین داروی جهان تبدیل گشته است.

پژوهش‏گران لیست بسیاری از این داروهای خطرناک را منتشر کرده‏اند و تاکید دارند که باید در صورت امکان کلاً از استفاده از آن‏ها خودداری کرد و در صورت لزوم فقط زیر نظر پزشک و آن هم برای حداکثر دو هفته مورد استفاده قرار گیرند.

این داروها عبارتند از مولکول‏های دیازپام که یکی از اسامی تجاری آن همان والیوم است، مولکول لورازپام یا تمستا، آلپرازولام یا زاناکس، برومازپام یا لگزومیل و هم‏چنین اوگازسپام یا سرستا.

هم‏چنین در بخشی دیگر از نتایج این تحقیقات تذکر داده شده که قرص‏های اعصاب فقط در دو ماه اول استفاده بسیار مؤثر واقع می‏شوند، ولی در طولانی‏مدت نه تنها اثرشان بسیار ضعیف می‏شود، بلکه در واقع تبدیل به نوعی اعتیاد شده و افراد اگر قرص خود را نخورند، احساس ناراحتی می‏کنند. این مسئله، خصوصاً برای افرادی دشوارتر است که به استفاده از قرص‏های اعصاب، برای جنبه‏ی خواب‏‏آور آن روی می‏آورند.

پژوهشگران تاکید دارند که ترک قرص‏های اعصاب و داروهای خانوادۀ بنزودیازپین‏ها بسیار دشوارتر است تا ترک ماده‏ی مخدری مانند هرویین. به‏طوری که بهتر است افراد مایل به ترک، مدتی بستری شوند و تحت درمان قرار گیرند.

در پایان، پرفسور بگو خاطرنشان ساخته که نخستین اثرات منفی استفاده از قرص‏های اعصاب در افراد، از پنج تا هشت سال پس از آغاز استفاده از این داروها پدید می‏آیند و هم‏چنین متذکر می‏شود که برای زندگی بهتر و حفظ سلول‏های مغز سالم و در واقع گذراندن دوران سالخوردگی بدون مشکلات روانی، از جمله آلزآیمر، بهتر است هیچ‏گاه از قرص‏های اعصاب و داروهای خواب‏‏آور استفاده نشود.