سوسیالیسم: تغییر یا رویاروئی با بن بست

فرانسوآ هولاند، نامزد حزب سوسیالیست فرانسه، روز یک شنبه گذشته، در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی دست یافت و نشریات هفتگی فرانسه نیز بیشترین صفحات خود را به بررسی تحولات پیش رو در این کشور اختصاص داده اند.

اکسپرس، هفته نامه فرانسوی زبان، با بیان این مطلب که فرانسوآ هولاند ۵٧ ساله، سالها تلاش کرد تا در نهایت به مقام ریاست جمهوری فرانسه رسید، بخشی از شماره این هفته نامه را به معرفی یکصد شخصیتی اختصاص داده که قرار است در کنار فرانسوآ هولاند، آینده‌ی فرانسه را متحول نمایند.

از این میان، وجود شخصیتهائی برجسته و شناخته شده حتی در صحنه بین المللی همچون لوران فابیوس، مارتین اوبری و سگولن رویال توجهات را به خود جلب می کند.

لوران فابیوس ٦۵ ساله، نخست وزیر فرانسه در دوران ریاست جمهوری فرانسوآ میتران بوده و احتمال می رود که برای مقام وزارت امور خارجه فرانسه در نظر گرفته شده باشد.

به نوشته اکسپرس، در صورتیکه مارتین اوبری، از اعضای پرسابقه حزب سوسیالیست فرانسه، به مقام نخست وزیری منصوب نشود، احتمال می رود که هدایت یکی از وزارتخانه های اقتصاد، دادگستری یا آموزش و پرورش را از آنِ خود کند.

سگولن رویال ۵٨ ساله نیز خود را برای بدست آوردن کرسی ریاست پارلمان فرانسه آماده می کند.

اکسپرس، در مقاله دیگری به قلم فیلیپ مانیر، می نویسد : فرانسوآ هولاند، هفته آینده کشوری با یک اقتصاد بیمار را تحویل خواهد گرفت.

همین نویسنده می افزاید در هفته های پیش رو، با توجه به شرایط کنونی فرانسه، از یک سو باید دل شهروندان سیاسی را بدست آوَرَد و از سوی دیگر مراقب باشد تا سرمایه گذاران خارجی را از دست ندهد.

بدیهی است که نخستین و مهمترین مرحله برای فرانسوآ هولاند برنده شدن در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه بوده است اما نباید از این نکته غافل ماند که پس از آن رئیس جمهوری جدید در شرایطی قرار دارد که نباید اعتماد بازار را از دست بدهد، چرا که در چنین شرایطی با وضعیت بسیار بحرانی و خطرناکی روبرو خواهد بود.

اکسپرس تاکید می کند که کوچکترین سهل انگاری و بی احتیاطی رئیس جمهوری جدید به ویژه در زمینه وامهای فرانسه، او را در تمامی موضوعات و مشکلات دیگر که، به هنگام تبلیغات ریاست جمهوری، وعده بهبودی آنها را داده بود، با مشکل روبرو خواهد کرد.
همین هفته نامه در ادامه با اشاره به اوضاع اقتصادی در فرانسه و همچنین وعده هائی که فرانسوآ هولاند در خصوص نظام آموزش و پرورش داده بود، تصریح می کند که شرایط فرانسه تا حدودی همانند شرایط کشورهائی که دارای دولتهای سوسیالیست هستند، همچون آلمان، بریتانیا، سوئد نیوزیلند و کانادا است : این کشورها که دارای رهبرانی از احزاب چپ هستند، پس از آنکه این شجاعت را نشان دادند و سیاستهای خاص خود در راستای هماهنگ ساختن اوضاع به سمت بهبود و پیشرفت جامعه اعمال نمودند، کشورهای خود را از بن بست های اقتصادی و سیاسی خارج ساختند.

نویسنده متذکر می شود که فرانسوآ هولاند نیز در صورتیکه اقدام به بازسازی و تغییراتی در سیاستهای قدیمی سوسیالیستها نماید و از آنها بعنوان کاتالیزوری در جهت حرکت به سوی جهان مدرن استفاده نماید، می تواند در بهبود شرایط به موفقیت دست یابد.

اکسپرس، در پایان این پرسش را مطرح می کند که آیا هولاند جرات و شجاعت دست زدن به چنین اقدامی را دارد؟

نویسنده در پایان به این جمله بسنده می کند که ما شعار انتخاباتی هولاند را به او یادآوری می کنیم: برای تغییرات و انجام اصلاحات از همین حالا باید اقدام کرد.

عراق بدون آمریکائیان در خون و آتش

لوپوئن، دیگر هفته نامه فرانسوی زبان نیز با اشاره به شرایط و اوضاع کنونی در عراق، ٤ ماه پس از خروج نیروهای آمریکائی از این کشور می نویسد : عراق در خشونت غوطه ور می شود و به آمار ۱٢۰۰ تن کشته بر اثر انفجارهای بمب، از آغاز سال جاری میلادی تاکنون، اشاره می کند.

این هفته نامه می افزاید شرایط در عراق در ماههای اخیر به گونه ایست که گوئی ٩ سال جنگ و صرف بودجه‌ی نزدیک به هزار میلیارد دلار از سوی واشنگتن در این کشور به هدر رفته است.

بدیهی است که از تعداد عملیاتهای مرگبار در این کشور کاسته شده است اما نکته مهم در اینجاست که زمانیکه شورشیان تصمیم به حمله می گیرند، اقدام آنان بسیار ناگهانی و غیرقابل پیش بینی است؛ همانند آنچه که در روز ٢۰ آوریل رخ داد، زمانیکه القاعده همزمان ٤۰ عملیات مرگبار در سراسر کشور انجام دادند.

لوپوئن در عین حال تاکید می کند که به رغم تمامی اتفاقات، ٧ میلیون شهروند بغداد تلاش می کنند تا باردیگر پیوندهای خود با یک زندگی عادی و طبیعی را برقرار سازند.

بغداد دوباره متولد می شود، اما همراه با درد و رنج. شهری که روزانه ٦ تا ٨ ساعت با قطع برق روبروست؛ شهری که با موج بیکاران درگیر است و بیش از یک سوم آنان را جوانان زیر ٣۰ سال تشکیل می دهند و جوانانی که در تلاشند تا با آموختن زبان، راه را برای خروج از کشور هموار سازند.

اما بزرگترین که عراق را تهدید می کند و این کشور را با تهدید روبرو می سازد تنشهای فزاینده‌ی میان شیعیان که بیش از ٦۰ درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند،عربهای سنی، با جمعیتی در حدود ٢۰ درصد جمعیت عراق و کردهای این کشور است.

به نوشته لوپوئن، شیعیان در این کشور در شرایط کنونی خواستهای خود را بیش از سایرین به پیش می برند چرا که در پناه نوری المالکی، چهره محافظه کار می دانند.

عراق در بحران میان خشونت، تلاش برای باز یافتن زندگی طبیعی، بحران میان مذاهب و قومیتها و نفوذ ایران قرار گرفته است.