زنان افغان همچنان در تنگنای فرهنگ پدرسالار هستند

سیزده سال پس از سقوط طالبان در افغانستان، زنان این کشور از پیشرفت های مهمی در زمینۀ دسترسی به بهداشت و آموزش برخوردار شده اند؛ همین پیشرفت‌ها در عرصۀ سیاسی نیز صورت پذیرفته است. هم پارلمان افغانستان دربرگیرندۀ اعضایی از میان زنان این کشور است و هم در آخرین انتخابات ریاست جمهوری افغانستان برای اولین بار یک زن نامزد مقام معاونت ریاست جمهوری شد. با این حال، برابری زنان و مردان افغانستان به دلیل استمرار فرهنگ سنتی، مردسالار و بعضاً زن ستیز این کشور، همچنان رؤیایی دست نیافتنی به نظر می رسد.

همین فرهنگ که بعضاً بن مایۀ حکومت طالبان در مدت پنج سال حاکمیت آنان بود، زنان افغانستان را از ابتدایی ترین حقوق انسانی شان محروم ساخته بود، به طوری که بانوان افغان در دورۀ طالبان نه حق آموزش و تحصیل و بهداشت داشتند، نه حق کار کردن و نه حتا می توانستند به تنهایی از منازل شان خارج شوند.

با این حال، سیزده سال پس از سقوط طالبان و برغم فشارها و تلاش های جامعۀ بین المللی در زمینۀ به رسمیت شناساندن حقوق برابر زنان افغانستان، بانوان این کشور همچنان با مانع بزرگ فرهنگ پدرسالار و زن ستیز روبرو هستند که آنان را از بسیاری از حقوق و آزادی‌های ابتدایی و اجتماعی‌شان از جمله در زمینه‌های تحصیل، کار، آموزش و ورزش و حقوق خانواده محروم می‌سازد.