جمله معروف "مقاومت کنید" با مرگ یکی از چهره های نهضت مقاومت فرانسه پررنگ تر شد

لیبراسیون که سه صفحه بزرگ خود را به این مرد، که نمادی است از مبارزه با بی عدالتی، اختصاص داده می نویسد : افزون بر پیروزی بر نازیها، "شورای ملی مقاومت" که نباید آن را با گروه ایرانی هم نام اشتباه کرد، پایه های یک جامعه همدل را بر پا نهاد.
لیبراسیون می افزاید : در بهار سال 2004 در حالی که کشور خود را آماده بزرگداشت پیاده شدن نیروهای متفقین در ساحل "نرماندی" و سر آغاز پیروزی آنها بر ارتش آلمان نازی می کرد و همه رسانه ها به شکلی گسترده به آن پرداخته بود کسی از نهضت مقاومت جز به عنوان گروهی که دست به عملیات نظامی چشمگیر می زد سخن نمی گفت و هیچ اشاره ای هم به آرمانهائی نمی شد که جوانان آن زمان را به مقاومت مسلحانه کشانده بود.
به گفته "ریمون اوبراک"، در آن زمان، متنی در پنهان تدوین شد که همه مبارزان، از کمونیست گرفته تا دمکرات مسیحی و یا طرفداران ژنرال دوگل در تدوینش دست داشتند.
سیزده تن از اعضای آن گروه آغازین در سال 2004 فراخوانی دادند و نظر ها را به متن یاد شده که هدفش بنیان گذاشتن یک نظم اجتماعی عادلانه بود جلب کردند. متنی که پایه های حقوق اقتصادی و اجتماعی تعیین شده در پیشگفتار قانون اساسی سال 1946 را ریخت. "ریمون اوبراک" در سال 2004 می گفت : با این که امروز فرانسه ده یا بیست بار ثروتمند تر از آن روزهاست، با این حال می بینیم که برنامه های دولت نسبت به گذشته پس رفته است." این فراخوان که در پایانش گفته می شد : "آفرینش خود مقاومت است، پس مقاومت کنید"، در جائی منتشر نگردید.
هم اکنون "استفان هسل"، روشنفکر و متفکری که در 94 سالگی کتاب کوچکش "ابراز انزجار کنید" چون برگ زر به فروش رفت و جنبشی بزرگ در جهان به وجود آورد، نزد همان ناشر کوچک خود، متن سال 1946 را با پیش نویس خویش، زیر چاپ برده است.
"هومانیته" "ریمون اوبراک" را حامل امید خوانده می نویسد : آن برنامه، امروز نیزبه روز است چرا که همانگونه که "اوبراک" در سال 1996 در خاطراتش نوشت، منافع شخصی بر منافع عمومی غلبه کرده و ما شاهد از دست رفتن ارزش های همبستگی و انگیزه مقاومت هستیم. اقتصاد بازار، که از فشار هرگونه سنگرهائی که نیروهای اجتماعی بر پا کرده بودند رها شده، تنها مرجعی است که به نام وی سیاست داخلی و یا بین المللی به کار گرفته می شوند. این اقتصاد بدون تردید به رودروئی های سیاسی و اجتماعی و احتمالأ، فردا، به رودرروئی های نظامی خواهد انجامید.
"ریمون اوبراک" که چندان اجتماعی نبود، با این حال هیچ گاه از ارزش ها و مبارزه های خود دست برنداشت و در همه مبارزات استقلال خواهانه، از جمله در الجزایر و در تونس و نیز کمک به رشد اقتصادی مراکش شرکت داشت. هم او بود که در سال 1972 توانست موافقت پاپ " پل ششم" را برای پایان دادن به بمباران سد های رودخانه سرخ در ویتنام توسط نیروهای آمریکائی کسب کند.
فیگارو می نویسد : "ریمون اوبراک" که در 31 ژوئیه 1914 در شهر وزول در یک خانواده ی بورژوا و زیر نام "ریمون ساموئل " به دنیا آمد و سپس نام خود را تغییر داد، پس از تحصیلات عالی در رشته راه و ساختمان به آمریکا رفت و پس از سه سال به فرانسه بازگشت . پس از آغاز جنگ دوم جهانی به زیر پرچم خوانده شد و به جلسات دانشجویان کمونیست رفت و امد پیدا کرد بدون این که به عضویت این حزب درآید. در آنجا بود که با همسر خود "لوسی" آشنا شد و با وی در نهضت مقاومت فعالیت خود را آغاز نمود. از این روست که این زوج بعدها به نامی فراموش نشدنی در دنیای نیروهای مقاومت فرانسه در زمان اشغال فرانسه توسط آلمان نازی تبدیل شدند.

روزنامه لوموند که بعداز ظهرمنتشر می شود افزون بر خبرهای در پیوند با انتخابات فرانسه، در مطلبی که به سوریه اختصاص داده، زیر عنوان "بشار و همدستش پوتین" می نویسد : با مقایسه آنچه در سوریه میگذرد و آنچه رژیم پوتین در روسیه انجام داد، شباهتهای بسیاری می بنیم. چرا که به سان بشار اسد، پوتین نیز بخشی از مناطق کشورش را به آتش توپخانه بست، محله های بسیاری را با خاک یکسان ساخت، بدون استثنا زنان و کودکان را کشت، هزاران نفر را راهی اتاقهای شکنجه کرد که در آنها انواع شکنجه های "گولاگ"پیشین انجام می گرفت تا کسانی که از آن زنده بیرون می آمدند درهم شکسته شده باشند و دیگر جرأت سربلند کردن در برابر حکومت را نداشته باشند. رژیم روسیه همچنین دستور عملی برای خود درست کرده که آن ایفای نقش آتش افروز-آتش نشان است. بدین معنا که یک تنش می آفریند و بعد به حل آن می شتابد تا خود را تنها مرجع امید و حل مشکلات معرفی کند. امروز، پس از سالها، بشار و ولادیمیر باردیگر به اتحاد گذشته شان که به زمان "کا گ ب" آندروپوف باز می گردد و هدفش حفظ روابط دوستانه با جهان عرب بود، روی آورده اند. وبشار اسد هم که خود را از هر گونه فشار خارجی به سبب حمایت روسیه مصون می داند ، در حال سوق دادن خاورمیانه به سوی یک جنگ تمام عیاراست که علائمش را در نشت خشونت ها به ترکیه و لبنان می بینیم.