مجلس اسلامی خواهان تبدیل "نهاد شرعی" ازدواج موقت به یک "هنجار فرهنگی" شد!

مهرداد درویش پور جامعه شناس و استاد دانشگاه تاکید می کند که بر خلاف نظر برخی ها که صیغه را آزادی جنسی مشروع توصیف می کنند، صیغه به هیچ وجه آزادی جنسی مشروع شده نیست، بلکه فحشای مشروع شده است

 دفتر مطالعات حقوقی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، اخیراً پژوهشی را انجام داده و نتایج آنرا منتشر کرده است که با استناد به آن به حکومت پیشنهاد شده است که دست به اقداماتی بزند تا "نهاد شرعی ازدواج موقت به عنوان یک هنجار فرهنگی گسترش یابد."

بنظر می رسد که تشخیص این نکته که پدیده صیغه در ایران پس از سی پنج سال تبلیغات وسیعی که برای ترویج آن در جامعه انجام گرفته است ، هنوز به یک هنجار فرهنگی تبدیل نشده، متکی بر پژوهشی است که این دفتر مطالعاتی بعمل آورده است. مطابق گزارش این مرکز پزوهشی " 82 در صد از شش هزار و صد جوان مجرد 15 – 29 ساله کل کشور (که در این نظر سنجی شرکت کرده اند) با ازدواج موقت به عنوان یک راه حل موافق نبوده اند و تنها ده در صد با آن موافقت کرده اند."

این گزارش همچنین آماری را از سال 1388 نقل می کند که در آن یازده میلیون زن بیوه یا مطلقه در جامعه وجود دارند که به اعتقاد گزارشگر " قطعا بر تعداد آنها افزوده شده است. " گزارش تحقیقی عقیده دارد که این خانم ها " به جهت تلقی منفی در مورد ازدواج موقت ، حاضر به ازدواج نیستند."

این در حالی است که گزارش تحقیقاتی مجلس تاکید می کند که " فاصله بین سن بلوغ و ازدواج در کشور بشدت بالا رفته است بطوری که بین سن بلوغ تا ازدواج دختران 18 سال و پسران 15 سال فاصله افتاده است.
همین گزارش با استناد به پژوهشی که در سال 88 انجام گرفته ، به وجود 9 میلیون پسر و 8 میلیون دختر آماده ازدواج (یعنی سنین 20 تا 29 سال) اشاره می کند و اضافه می کند که بر تعداد این افراد احتمالاً افزوده شده است.

در بخش دیگری از این گزارش به رواج روسپیگری در جامعه نیز پرداخته شده و با نقل پژوهشی که در سالهای 1340 و 1350 ، یعنی سالها قبل از انقلاب اسلامی انجام گرفته است، سن متوسط روسپیان در آن دوران را سی سال و سن متوسط روسپیان دوران اخیر را پانزده سال معرفی می کند.

گزارش مرکز پژوهش ها نتیجه گرفته است که " رفتارهای جنسی آزاد " در جامعه رواج یافته و می کوشد "عوامل موثر در گرایش مردم به رفتار های جنسی آزاد " را مورد توجه قرار دهد.

آشکار است که این بخش از گزارش درباره عوامل موثر ، متکی به هیچ پژوهشی نیست و نویسندگان آن ، عوامل – عمدتاً غیر عینی و متکی به ارزش های اخلاقی و مذهبی - را که به عقلشان می رسیده است ردیف کرده اند.

دنیا گرائی ، ضدیت با اسلام و حاکمیت دینی ، ضعف علم و ایمان ، عوامل اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و سرانجام ضعف تبلیغات دینی و تبلیغ بی بند و باری در زمره عوامل رواج " فحشای جنسی " برشمرده شده اند.

در گفتگوئی با مهرداد درویش پور جامعه شناس و استاد دانشگاه در سوئد ، وی به عواملی که گزارشگران برشمرده اند تا گرایش مردم به رفتار های جنسی آزاد را توضیح دهند، نادرست و حتی در برخی موارد متناقض قلمداد می کند و می گوید ضعف تبلیغات دینی بکلی نادرست است و آنها تا کنون تبلیغات – البته ناکام - فراوانی در این باره انجام داده اند.

درویش پور اعتقاد دارد که در سالیان اخیر شکاف بین ارزش های حکومت و ارزش های حاکم در جامعه چنان گسترده شده است که بسته به این که حکومت چه چیزی بگوید می تواند معیاری باشد که بدانیم مردم چگونه علیه آن عمل می کنند.

بعقیده مهرداد درویش پور در هر زمینه ای که نگاه کنید یک رویاروئی میان ارزش هائی که حکومت تبلیغ می کند با آنچه در اعماق جامعه جریان دارد بچشم می خورد. صیغه هم یکی از نمونه های روشن این مسئله است.

بروایت درویش پور صیغه یکی از عقب مانده ترین اشکال دینی مشروعیت بخشیدن به فحشاست . او تاکید می کند که بر خلاف نظر برخی ها که صیغه را آزادی جنسی مشروع توصیف می کنند، صیغه به هیچ وجه آزادی جنسی مشروع شده نیست ، بلکه فحشای مشروع شده است.

مهرداد درویش پور سه دلیل برای نظر خود بر می شمارد. اول آنکه در این رابطه فقط مردها هستند که زنان را انتخاب می کنند. دوم آنکه در مقابل این رابطه همچون معاملات کالائی پول باید پرداخت شود. وسوم اینکه منزلت اجتماعی زنی که معلوم شود صیغه شده بشدت پائین می آید.

درویش پور معتقد است که تصویر صیغه در جامعه مدرن ، که به این پدیده بعنوان نماد عقب ماندگی ، فحشا و زن ستیزی می نگرد، باعث می شود که در نسل جوان کشور ، با وجود علاقه و عطش جنسی ، تمایلی به پدیده صیغه نشان داده نمی شود.
به این گفتگو گوش کنید.