تبعات شکست انتخاباتی سوسیالیست های فرانسه و پیروزی اردوغان در ترکیه

کریستیان ماکاریان در تفسیری با عنوان "طرح های سیاه سلطان" در هفته نامۀ "اکسپرس" به پیروزی رجب طیب اردوغان در انتخابات شهرداری های ترکیه پرداخته و نوشته است که سرسختی و سماجت نخست وزیر ترکیه در حفظ قدرت حکایت از گرایش اقتدارگرایانۀ وی دارد و همتای حقیقی او در این تمایل باطنی ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه است. نخست وزیر ترکیه، به نوشتۀ مفسر "اکسپرس"، برای کنترل کامل قدرت و دولت ترکیه نبردی همه جانبه در عرصه های مختلف را به طور همزمان پیش می برد. هفتمین پیروزی اردوغان در انتخابات ترکیه که آمیخته به تخلفات بوده است به او امکان می دهد که اهداف و بلند پروازی هایش را ادامه بدهد. اردوغان بیش از پیش در سخنانش به پادشاهان عثمانی استناد می کند و پیروزی اخیرش را به سیلی عثمانی علیه مخالفانش تشبیه می کند.

کریستیان ماکاریان در ادامۀ تفسیرش می افزاید که رجب طیب اردوغان برای نبرد و پیروزی بر مخالفانش سیاست سرکوب آزادی های سیاسی را در پیش گرفته و در این راه نه فقط رسانه ها را به کنترل خود درآورده، بلکه افسران و نظامیان ارشد، قضات و نویسندگان و هنرمندان را به اشکال مختلف در فشار و تهدید قرار داده است. حزب "عدالت و توسعه"، حزب در قدرت نخست وزیر ترکیه، در نظر دارد برای تشدید سرکوب آزادی های سیاسی قانونی را به تصویب برساند که به موجب آن موقعیت حقوقی نهادها و انجمن های هنری ترکیه شدیداً تغییر خواهد یافت و در عین حال به حکومت اجازه می دهد که کنترل بیشتری بر خلاقیت های هنری به ویژه در عرصه های موسیقی و تئاتر اعمال کند. کریستیان ماکاریان در ادامۀ تفسیرش می افزاید که راهبرد نخست وزیر ترکیه فریختن و برانگیختن نیمی از جامعۀ ترکیه علیه نیم دیگر آن است. این راهبرد به گمان کریستیان ماکاریان دربرگیرندۀ دو گرایش انحرافی است : در حیطۀ داخلی راهبرد نخست وزیر ترکیه به تشدید و تقویت اقتدارگرایی منجر خواهد شد و در عرصۀ خارجی به ویژه در سوریه به ماجراجویی های خطرناک حکومت اردوغان دامن خواهد زد. مفسر "اکسپرس" در پایان نوشته است که در نتیجۀ همین ماجراجویی هاست که گروه "النصرت" وابسته به شبکۀ القاعده در داخل خاک سوریه اخیراً از پشتیبانی حکومت ترکیه در مقابله با نیروهای بشار اسد برخوردار بوده است.

*در هفته نامۀ "لوپوئن" نیکلا باورز در مطلبی که به بررسی پی آمدهای انتخابات اخیر شهرداری های فرانسه و شکست حزب سوسیالیست در این انتخابات اختصاص داده نوشته است که نخستین قسمت از دورۀ پنج سالۀ رییس جمهوری فرانسه با شکستی ویرانگر و بی سابقه خاتمه یافت. به گفتۀ نیکلا باورز، فرانسوا اولاند و کشور فرانسه از این پس در مقابل چرخشی تاریخی قرار گرفته اند. فرانسه، از این پس، بیش از هر زمان تحت مراقبت شدید شرکای اروپایی و بازارهای مالی قرار گرفته است. زیرا بحران ملی این کشور به نخستین تهدید علیه ثبات اورو، واحد پول اروپا، و مهمترین مانع بر سر راه قدرت گیری آن تبدیل شده است. به گمان نیکلا باورز، فرانسه در قیاس با آلمان، موتور اقتصادی اروپا، و کشورهای شمال اروپا که رشد اقتصادی و همزمان کاهش بیکاری را تجربه می کنند همچنان در بحران به سر می برد و از این نقطه نظر بیشتر به استثناء شباهت یافته است.

به نوشتۀ نیکلا باورز، برای خروج از این بحران رییس جمهوری سوسیالیست فرانسه باید هزینۀ تولید را برای واحدهای اقتصادی و مزدبگیران به میزان سی میلیارد اورو کاهش دهد. از نگاه نیکلا باورز رییس جمهوری فرانسه باید به طور همزمان انجام اصلاحات در قانون کار این کشور را در دستور کار قرار بدهد و هزینه های جاری دولت را از 1175 میلیارد اورو به 1125 میلیارد اورو کاهش بدهد. با این حال، موفقیت این تدابیر به گفتۀ نیکلا باورز نیازمند دو تدبیر اصلاحی دیگر است : یکی ارایۀ تعریفی واضح از راهبردی مبتنی بر تولید و سرمایه گذاری و ابداع در عرصۀ اقتصادی است و دیگری تقویت قدرت رقابت اقتصادی فرانسه از طریق انجام اصلاحات قانونی است. نیکلا باورز در پایان نوشته است که هزینه های جاری دولت که به بیش از 57 درصد تولید ناخالص ملی بالغ می شود راه را بر رونق و رشد اقتصادی بسته است.

*"سوریه : سلاح گرسنگی" عنوان مطلبی است که در هفته نامۀ "نوول ابزرواتور" جلب توجه می کند. "رونه بک من" نویسندۀ مقاله نوشته است : در حالی که جنگ داخلی سوریه وارد چهارمین سال خود شده و ظاهراً دیگر بحران های بین المللی این جنگ داخلی را تحت الشعاع خود قرار داده اند، دبیر کل سازمان ملل، بان کی مون، گزارشی را در اختیار شورای امنیت سازمان ملل نهاده که دادخواستی علیه رژیم بشار اسد و برخی از گروه های مخالفش است. بر اساس این گزارش رژیم سوریه و گروه های جهادی مخالف آن دائماً قطعنامۀ 2139 شورای امنیت سازمان ملل را در خصوص کمک های بشردوستانۀ به قربانیان جنگ داخلی سوریه نقض می کنند. بان کی مون در گزارشش تصریح کرده است که قطعنامۀ شورای امنیت به ویژه از سوی رژیم دمشق نقض می شود و رژیم سوریه در به کارگیری سلاح گرسنگی علیه مردم غیرنظامی کشورش تردیدی به دل راه نمی دهد. افزون بر این، گزارش دبیر کل سازمان ملل تصریح می کند که قوای بشار اسد به استفاده از سلاح های سنگین و بمباران مناطق مسکونی به وسیلۀ توپخانۀ سنگین و پرتاب بشکه های مملو از مواد انفجاری ادامه می دهد، در حالی که مخالفان اسلامگرای بشار اسد نیز انفجارها و سوءقصدهای انتحاری را متوقف نکرده اند. "رونه بک من" گروه "النصرت" و گروه "امارات اسلامی عراق و شام" را مسبب این سوءقصدها می داند و می افزاید که حکومت دمشق 175 هزار غیرنظامی را در محاصرۀ خود دارد و 45 هزار غیرنظامی دیگر سوری در محاصرۀ نیروهای مخالف بشار اسد به سر می برند. مفسر نوول ابزرواتور می افزاید که رژیم بشار اسد به انحای مختلف مانع از ورود کمک های بشردوستانه به خاک سوریه می شود و برای اولین بار طی سه سال گذشته تنها با ورود یک کاروان از کمک های بشردوستانه سازمان ملل به سوریه موافقت کرده است. در این حال، خشونت های گروه های اسلامی علیه مردم غیرنظامی و به ویژه درگیری های نظامی آنها با ارتش آزاد سوریه مانع دیگری برای انتقال کمک های بشردوستانه به قربانیان جنگ در سوریه بوده است. نوول ابزرواتور در پایان نوشته است که چهار سال پس از جنگ و خونریزی و ویرانی در سوریه 150 هزار نفر در این کشور جان شان را از دست داده اند، 600 هزار نفر زخمی و بیش از 9 میلیون نفر آواره و پناهنده شده اند. در این میان سرسختی بشار اسد که بر پشتیبانی رژیم مسکو متکی است و همچنین درگیری های نظامی میان مخالفان وی هیچ دورنمایی از پایان جنگ و خشونت ترسیم نمی کند.