شهرکابل و فساد در شهرداری

شهرداری کابل مورد توجه رئیس جمهور جدید قرار گرفته است و اشرف غنی احمدزی اعلان کرده است که کمیسیونی تشکیل میدهد تا مشکلات مربوط به شهر داری را بررسی کند.

در افغانستان، طی سیزده سال گذشته، اگرچه پیشرفت های صورت گرفت، ولی مشکل عمده فساد بود. فساد عمومیت دارد و شاید اندازۀ آن، متناسب با تعداد مراجعین یک دفتر و همچنان مقدار مصارف و سرمایه گذاری های مربوط به آن دفتز باشد. این فساد البته نه تنها شهر داری را هم احتوا میکند بلکه شهر داری به عنوان یکی از مراکز نمادین فساد شهرت دارد.  میزگرد امشب ما به همین موضوع فساد در شهرداری و ضرورت اصلاخات آن، است و اینکه آیا انتخابی شدن مسئولین شهر ها و ولایات، که توسط نیم دکتر عبدالله پیشنهاد شده بود، میتواند در حل این مشکل اثر داشته باشد.

مهمانان عبارتند از آقایان، مهدی زاده کابلی، رفیق خوشنود و امین الله غضنفر. آقای مهدی زاده، مهندس ساختمانی است و همچنان مدیر مسئول دانشنامۀ آریانا، آقای رفیق خوشنود، که از کذشته مسایل مربوط به شهرداری کابل را با دقت تعقیب میکند، همچنان، رئیس تولید موسیقی در رادیو تلویزیون ملی افغانستان است، و آقای امین الله غضنفر، یکی از دست اندرکاران یک پروژۀ ساختمانی بود که به نام شهرک نو کابل، پیشنهاد شده بود.

آقای مهدیزاده کابلی میگوید که عنوان خبری که در این مورد پخش شد، این بود که «توسعۀ کابل به مزایدۀ بین المللی گذاشته میشود.» و این باعث بدگمانی میشود، آقای مهدیزاده میگوید که انتقاد او از این مسئله در این است که رئیس جمهور باید اساست عمومی را تعین کند و ادارۀ امور را باید لبه آدم های متخصص واگذار کند. چون جامعه نیاز به این دارد که از مسئولیت شخصی به مسئولیت نهادی برود. امروز ادارۀ امور در افغانستان شخص محور است، و باید نهاد مهور شد.

آقای حوشنود از کمبود های شهر میگوید و از اینکه فساد از کجا آغاز شد. او میگوید که کسانی در راس امور قرار گرفتند که یگانه آرزوی آنان حفظ موقعیت شخصی آنان بود. ادارۀ امور شهر باید در دست خود مردم شهر باشد. یعنی اینکه شرط اول انتخاب شهردار برای کابل، کابلی بودن او است. چون تنها کسی میتواند به اوضاع این شهر بهبود بدهد، که همه مشکلات شهر را خودش در زندگی خود تجربه کرده باشد.

آقای امین الله غضنفر تشریحاتی در مورد پروژۀ شهرک نو کابل میدهد، که چگونه در برابر دیوان سالاری و بوروکراسی قرار گرفت. این پروژه توسط دو تن از اهای فرانسه از سال 2002 روی دست گرفته شد و میتوانست جوبگوی نیاز های تعداد زیادی از اهالی کابل باشد، ولی حکومت به آن توجهی نکرد.