رابطه تابوهای اجتماعی و جامعه سنتی و مذهبی، این فرصت را فراهم می کند که گاه مردم هم با قوانین سرکوبگر همراه می شوند.
در هفته ای که گذشت ، روز جهانی مبارزه با "هوموفوبی" برگزار شد. سازمان های فعال در دفاع از حقوق اقلیت های جنسی و نیرو های مدافع حقوق همجنسگرایان ، در این روز به تشریح جنبه های متنوع " هوموفوبی" ، که شاید بفارسی بتوان آنرا با همجنسگرا ستیزی معادل دانست، پرداختند و بر این نکته تاکید کردند که ارزش های متکی بر ستیز با اقلیت های جنسی ، مجموعه ای گسترده و پایدار است که با چهره ای آشکار یا ناپیدا در باور ها و رفتار ها نفوذ می کند و بیاری تحقیر و تبعیض ، بر پیشانی قربانیانش مهر اتهام می کوبد.
در بیانیه های متعددی که به این مناسبت منتشر شد ، مدافعان حقوق اقلیت های جنسی یاد آور شده اند که روز جهانی مبارزه با " هوموفوبی" به گروه یا اقلیت خاصی تعلق ندارد . این روز عرصه ای است برای همه انسان هائی که مایلند در جهانی بدون تبعیض و پیشداوری زندگی کنند. جهانی که در آن برای همه مردم ، صرفنظر از گرایشات جنسی اشان منزلت انسانی در نظر گرفته می شود.
بنظر می رسد که بر پائی چنین روزی و سازماندهی آگاهی رسانی فرهنگی در دفاع از مدارا و مقابله با " همجنسگرا ستیزی" ، علیرغم آنکه یک روز جهانی قلمداد می شود ، در بخش های مهمی از این کره خاکی ، حتی امکان و جرئت مطرح شدن ندارد. بی شک ایران نیز در زمره این کشور ها بشمار می رود.
با این حال شهروندان همجنس گرای ایرانی در خارج از کشور، این فرصت را بدست آورده اند تا درباره وضعیت خود سخن بگویند و تا حدودی حرمت این سکوت را زیر پا بگذارند.
در گفتگوئی با ساسان کیوانی ، شهروند همجنسگرای ایرانی مقیم بلژیک ، او در باره وضعیت همجنسگرایان ایران ، داوری های مردم نسبت به آنها ، رفتار ماموران انتظامی و بسیجی با آنان و قوانینی که علیه رفتار های جنسی آنان وضع و اجرا می شود ، صحبت کرده است که می شنوید.
بیژن برهمندی
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید