ایران، افغانستان و لیبی در روزنامه های فرانسه

بررسی روزنامه های امروز (شنبه) فرانسه را با نگاهی به فیگارو، یکی از روزنامه های صبح پاریس پاریس آغاز می کنیم که به ایران اخصاص دارد.
الکساندر آدلر، نویسندۀ این مقاله، زیر عنوان "ایران رو در روی اوج گیری اسلام گرائی سنّی" جنبش های موسوم به بهار عربی را آمیزه ای از "پان عربیسم، پان اسلامیسم و ناصریسم (خط مشی فکری و سیاسی جمال عبدالناصر)" دانسته و بر این باور است که در لحظۀ حاضر منطقۀ خاورمیانه در "لحظۀ دقیق به نقطۀ اوج رسیدن این جنبش" به سر می برد.
از نظر نویسندۀ این تفسیر، جنبش "اسلام گرائی سنّی" نه تنها مصر، تونس و لیبی را در بر گرفته است بلکه به کشورهای دیگری چون مراکش و حتا سوریه نیز سرایت خواهد کرد.
به باور الکساندر آدلر به این ترتیب می توان گفت هم اکنون هواداران این اسلام گرائی سنّی با ایجاد نوعی نافرمانی مدنی در میان اهل تسنن عراق و درخواست اعزام نیروهای حافظ صلح اتحادیۀ عرب به سوریه، "ستاد"ی را برای رهبری حمله ای رو در رو به محور شیعی که در سال های اخیر در منطقه به وجود آمده است به راه انداخته اند.
نویسندۀ فیگارو در دنبالۀ مقاله خود می نویسد محمود احمدی نژاد و دوستانش در مقابل این یورش متمرکز و شدید اهل تسنن تلاش می کنند با توسل به یک "اسلام ایرانی" در انتخابات آیندۀ مجلس شورای اسلامی بر رقبا و منتقدان اصلاح طلب یا محافظه کار خود غلبه کنند.
در بخش دیگری از این مقاله نویسنده مدعی می شود که جمهوری اسلامی ایران در آینده ای نزدیک از سوئی با چالش تولد دوبارۀ جنبش طالبان افغانستان در مرزهای شرقی خود و از دیگر سو با چالش دفاع از رژیم شیعی متحد خود در عراق در برابر اوج گیری اسلام گرائی سنّی در آن کشور رو به رو می شود.
الکساندر آدلر در پایان مقاله پس از یادآوری فشار های روزافزونی که به ویژه از سوی اسرائیل به جمهوری اسلامی ایران وارد می شود، می نویسد ایران در این رویاروئی راه دیگری نیز دارد و آن "سازش و کنارآمدنی عمل گرایانه (پراگماتیک)" با غرب است که می تواند ضامن تمامیت ارضی عراق با گشایش سیاسی نسبت به اقلیت های قومی و مذهبی و شاید هم در عین حال نجات سوریه و تولد سوریه ای کثرت گرا در عرصۀ مذهبی و پایان مالکیت فرقۀ شیعۀ علوی بر این کشور باشد.
لیبراسیون، یکی دیگر از روزنامه های صبح پاریس، صفحاتی از شمارۀ امروز خود را به نقش تفنگداران دریائی زن آمریکا در افغانستان اختصاص داده و در گزارشی مفصل به فعالیت های آموزشی، فرهنگی و اجتماعی این زنان سرباز در تماس های آنان با زنان افغان پرداخته است.
این روزنامه پای صحبت چند تن از این زنان نظامی آمریکا نشسته است که کوشش می کنند زنان افغان را به حقوق خود آگاه کنند و آنان را به دفاع از این حقوق در برابر مردانی با تفکر طالبانی یا مردسالار وادارند.
به گزارش این روزنامه، سیاست استفاده از زنان سرباز با تمرکز بر فعالیت های فرهنگی و اجتماعی در افغانستان از سال ٢٠٠٩ به موقع اجرا گذاشته شده است.
لوموند، روزنامۀ عصر پاریس، در سرمقاله و چند مطلب دیگر خود به نخستین سالگرد قیام مردم بنغازی علیه رژیم لیبی پرداخته است که پس از سرایت به دیگر نقاط کشور و مداخلۀ هوائی ناتو البته در زیر پرچم قطعنامۀ شورای امنیت سازمان ملل متحد، سقوط قذافی را در پی داشت.
درسرمقالۀ این روزنامه که زیر عنوان "سالگرد تیره و تار در لیبی" به چاپ رسیده از جمله می خوانیم همانطور که پس از سقوط نیکلای چائوشسکو انتظار نمی رفت که رومانی از امروز به فراد به یک سویس دیگر تبدیل شود نباید انتظار داشت که لیبی نیز یک شبه از کشوری استبدادزده به کشوری مردم سالار و برخوردار از حکومت قانون و حقوق بشر تبدیل شود.
به نوشتۀ سرمقاله نویس لوموند از همین رو برغم وضعیت موجود که در آن نه حقوق بشر رعایت می شود و نه نظم وثباتی بر کشورحاکم است، نباید پیشاپیش رآی به شکست و ناکامی قیام مردم لیبی علیه دیکتاتوری قذافی داد.
لوموند در بخش دیگری از این سرمقاله از سکوت اکثریت کشورهای غربی در مقابل نقض حقوق بشر در لیبی پس از سقوط قذافی انتقاد کرده و این سکوت "آزاردهنده" را با سکوت آمریکا در قبال نقض همین حقوق در عراق مقایسه کرده است.
باید یادآوری کنیم که نقض حقوق بشر و به ویژه توسل به شکنجه در زندان های لیبی پس از سقوط قذافی تا بدان جا گسترده بوده است که سازمان فرانسوی پزشکان بدون مرز به فعالیت ها و خدمات پزشکی خود در این زندان ها پایان داده است.
لوموند در یکی از مقالات خود زیر عنوان "پزشکان بدون مرز نخواسته است مددرسان شکنجه گران باشد" به مشکلات پزشکان این سازمان در لیبی پرداخته است.
علاوه بر مطالبی که در مورد ایران، افغانستان و لیبی بدان پرداختیم، امروز نیز اوضاع در سوریه به ویژه در شهر حمص در روزنامه های فرانسه بازتابی در خور توجه داشته است.
در عرصۀ مسائل داخلی، کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری فرانسه که دور اول آن در روز ٢٢ آوریل (٦٤ روز دیگر) برگزار می شود مهم ترین مسألۀ مورد بحث در این روزنامه هاست.