انتخابات آیندۀ تونس و مشکلات حزب سوسیالیست فرانسه

بررسی روزنامه های امروز فرانسه را با نوشته ای در مورد تونس، از روزنامۀ هومانیته، مربوط به حزب کمونیست فرانسه آغاز میکنم. چهار روز مانده به انتخابات پارلمانی، در این کشور هنوز هم کسانی استند که انقلاب اجتماعی را رها نکرده اند. و گزارش هومانیته، در مورد مردمان منطقۀ معادن «گافسا» است که چهار سال بعد از انقلاب تونس، هنوز هم احساس میکنند که آنان را به حال خود رها کرده اند و هیچ ثمره ای از معادن فسفات ، به آنان نمیرسد. در تونس هم، به نوشتۀ هومانیته، بین وعده های بدون عمل رهبران، و آرزوهای اجتماعی مردم، فاصله بسیار زیاد است.

محمد میراوی، منشی عمومی سندیکای یو ژ ت ت میگوید که در سطح دموکراتیک در تونس پیشرفت های صورت گرفت، اوضاع بهتر شد. ولی در سطح اجتماعی، افتضاح است. اگر چه در 33 محل رای دهی در تونس، 13000 نفر خود را در میان 1300 لیست، کاندید کرده اند، ولی این انتخابات برای دموکراسی تونس یک امتحان خواهد بود و چون رای دهندگان، که از طبقات حاکمه نا امید شده اند، و نخبگان سیاسی را بی علاقه به مسایل کشور میدانند، برندۀ این انتخابات، شاید هم، «امنتناع» باشد. یعنی تعداد زیادی از مردم، اصلاٌ حاضر نشوند رای بدند.

در این حال، نخبگان قبل از انقلاب هم دوباره وارد میدان شده اند و چهار تن از وزرای رژیم سابق زین العابدین بن علی، در این انتخابات، کاندید استند. ولی از زبان سخنگوی جبهۀ توده ای تونس در فرانسه، حکیم بشار، آمده است که چون نوع انتخابات این کشور بر اساس لیست ها و تناسب آرائ احزاب است، هیچ گروهی نمیتواند به تنهایی اکثریت را به دست بیاورد و در نتیجه، هیچ گروهی نمیتواند به تنهایی حکومت کند. در نتیجه، چپی ها باید نیرومند باشند و به این ترتیب، وزن سیاسی آنان، به آنان اجازه بدهد تا در تشکیل حکومت ائتلافی آینده، سهم بهتری داشته باشند.

در این نوشته، که بیشتر آن گزارش از گافسا است، عکسی از تظاهرات کارگران معادن تونسی را میبینیم که زیر نام جبهۀ توده ای، و در پای عکس های سه تن از شخصیت های چپی تجمع کرده اند، که در سال 2013 کشته شدند. رژیمی که در تونس بعد از انقلاب بوجود آمد، خالی از اشکال نیست. دیده بان حقوق بشر از این کشور درخواست کرده است تا در مورد کشته شدن یکی از زندانیان تحقیق صورت بگیرد. این شخص، به گفتۀ شاهدان عینی، در زمان دستگیری مورد خشونت و تهدید قرار گرفته بود.

* * *

بحث دیگر در مطبوعات فرانسه، مانول والس، نخست وزیر سوسیالیست است که اعتراف کرده است که سوسیالیست نیست. البته او تنها نیست، و این سوال در مورد خود حرب سوسیالیست هم مطرح است. آیا حزب سوسیالیست سیوسیالیست است؟ و اصلاٌ سوسیالیسم یعنی چی. در میان سوسیالیست های مجلس فرانسه یک تعدادی این مسایل را مطرح کرده خواهان سیاست های سوسیالیستی تر استند. لیبراسیون آنان را آتش انداز خطاب کرده و با اشاره به قضیۀ بنوا هامون، که چندی قبل از رای دادن به بخشی از قانون مالی امسال خود داری کرد، و مورد خطاب و عتاب دیگران قرار گرفت، تا جاییکه، بعضی از سوسیالیست ها گفتند که اگر او مانند سوسیالیست های دیگر رای نمیدهد، باید حزب را ترک کند، لیبراسیون، در زیر اصطلاح آتش انداز، یا به فارسی بگوییم، شرر افگن، به شکل جواب از جانب این گروه آورده است، شرر افگن خودت ! - حزب را باید ترک کنی ! - سوسیال لیبرال خودت !

در لوموند امروز هم این جنجال های داخلی حزب سوسیالیست مقام اول را دارد، لوموند تیر زده است، «در حزب سوسیالیست جنگ بعد از هولاند آغاز شده است» ودر زیر آن آمده است که مشاجرات لفظی سخت میان شخصیت های سوسیالیست، از دو روز به اینسو، نمایندگی از ترکۀ ایدئولوژیک در داخل حزب میکند. مانول والس، که در برابر مارتین اوبری قرار گرفته است، حالا قبول میکند که جمع بندی که در زمان به قدرت رسیدن فرانسوا هولاند صورت گرفته بود، دیگر موجه نیست. اصطلاح جمع بندی در کنگره های حزب سوسیالیست یک مفهوم بسیار مشخص دارد، و آن این که، گاهی فراکسیون های مختلف حزب موفق میشوند روی مسایل کلی اجماع کنند و آن را به نام «سنتز» یا همان جمع بندی، ارائه میکنند. ولی گاهی هم این اجماع به دلیل شدت مخالفت ها نا ممکن است و در این صورت سنتزی هم در کار نیست.

بر میگردیم به هومانیته، روزنامۀ حزب کمونیست و نگاهی هم به دید آنان از این تضاد های «بین الفرکسیونی» حزب سوسیالیست می اندازیم. زیرذ یک عکسی که در آن، رئیس جمهور فرانسه، فرانسوا هولاند، به نخست وزیر این کشور، مانیول والس، مدال میدهد، آمده است که هولاند این مدال را برای والس، بخاطر قدردانی از اینکه معدم شدن حزب سوسیالیست را برنامه ریزی کرده است، میدهد. عنوان نوشته این است که، «مانول والس میخواهد حزب سوسیالیست را غرق کند، تا بهتر بتواند به سوی لیبرالیسم شنا کند» هومانیته به یک گفتگوی والس با یکی از مجله ها اشاره میکند که در آن صحبت از پایان دادن به سوسیالیسم در حزب سوسیالیست است و نتیجه گیری هومانیته که در صفحۀ اول آن آمده است، این است که والس سوسیالیست نیست، و به این حرف اقرار کرده است.