استراتژی روسیه برای تغییر رژیم سیاسی در سوریه

بسیاری از مقالات و گزارشات روزنامه های امروز فرانسه به اوضاع سوریه و سفر ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه به اروپا و ملاقات وی با آنگلا مرکل- صدراعظم آلمان و فرانسوا هولاند- رئیس جمهوری فرانسه، اختصاص یافته است.

در عمق بحران مشروعیت رژیم حاکم بر سوریه، ولادیمیر پوتین پس از رسیدن دوباره به مقام ریاست جمهوری روسیه در نخستین سفر خارجی اش دیروز وارد مینسک پایتخت بلاروس گردید و با الکساندر لوکاشنکو- رئیس جمهوری این کشور، که مشروعیت سیاسی وی همچون بشار اسد- رئیس جمهوری سوریه، از سوی کشورهای عضو اتحادیه اروپا و آمریکا زیر پرسش رفته، دیدار و گفتگو کرد.

ولادیمیر پوتین صبح امروز با آنگلا مرکل- صدراعظم آلمان، دیدار و گفتگو کرد و قرار است امشب با فرانسوا هولاند- رئیس جمهوری فرانسه، دیدار و گفتگو نماید.

فیگارو می نویسد که اوضاع سوریه، خصوصاً پس از کشتار شهر حوله در شمال این کشور بوسیله نیروهای امنیتی وابسته به رژیم بشار اسد، در متن گفتگو های ولادیمیر پوتین با رهبران کشورهای آلمان و فرانسه قرار دارد.

فیگارو می نویسد که فرض مداخله نظامی غرب علیه رژیم بشار اسد که به وسیله فرانسوا هولاند مطرح شده است، نگرانی هایی را در مسکو بر انگیخته است. این روزنامه از قول یک دیپلمات فرانسوی می نویسد هرچند که روسیه مخالف سرسخت هرگونه مداخله نظامی خارجی در سوریه بوده و تا کنون با هرگونه محکومیت رژیم حاکم بر سوریه در شورای امنیت مخالف کرده است، اما شرایط، پس از کشتار شهر حوله بوسیله نیروهای وفا دار به بشار اسد تغییر کرده است.

در حال حاضر، امکان گسترش یک جنگ داخلی فاجعه انگیز و غیر قابل کنترل در سوریه لزوم تجدید نظر در سیاست های روسیه در قبال سوریه را بیش از پیش محتمل می سازد.

ژورژ مالبرونو- تحلیگر روزنامه فیگارو، گفتگویی انجام داده است با رهبران "کمیته ملی هماهنگی تغییرات دمکراتیک سوریه" که یکی از گروه های اپوزیسیون سوریه محسوب میگردد.رهبران این گروه اپوزیسیون سوری اخیراً با مقامات روسیه در باره تغییرات سیاسی در سوریه گفتگو و مذاکره نموده اند.

مالبرونو، استراتژی روسیه در قبال سوریه را از زبان رهبران این گروه اپوزیسیون سوری تعریف می کند.روس ها به آنان گفته اند که بشار اسد برای مسکو دیگر وزن و مقام گذشته را ندارد و قابل تغییر است. وی می گوید که روس ها بین دولت و رژیم در سوریه فرق می گذارند؛ در حالی که به چشم روس ها هیچ یک از شخصیت های طایفه اسد از جمله خود بشار دائمی نبوده و قابل تغییر هستند، حفظ اتحاد ارتش سوریه به عنوان ضمانت تمامیت ارضی این کشور و ارتشی که بتواند با احترام و رعایت اقلیت های قومی و مذهبی این کشور اتحاد و وفاق ملی را در این کشورتأمین نماید مقدس بوده و نمی توان در باره آن به هیچ وجه کوتاه آمد. مالبرونو نقل قول می کند که رهبران روسیه برای نیل بدین مقصود، بر روی ژنرال های ارتش سوریه که در سرکوب های یک ساله اخیر در این کشوردخالت مستقیم نداشته اند حساب می کنند.

مالبرنو، در باره استراتژی روسیه در باره سوریه می نویسد که رهبران روسیه بر این باورند که مداخله نظامی غرب در سوریه نتایج فاجعه انگیزی ببار خواهد آورد، اما در باره آنچه مربوط به تغییر رژیم حاکم بر این کشور میگردد می توان مذاکره نمود. در استراتژی روس ها در باره سوریه، به طور مثال می توان سرویس های اطلاعاتی سوریه را در یکدیگر به نحوی ادغام نمود که که این سرویس ها در خدمت تمامیت ارضی دولت سوریه بوده و جهت گیری های قومی و فرقه ای نداشته باشند.

فیگارو می نویسد که کناره گیری بشار اسد برای روسیه در چارچوب یک طرح کلی و جامع که نقش ارتش سوریه راهمانند مصر در هنگام تغییر سیاسی رژیم حفظ کند امکان پذیر است. راه حل سیاسی مسکو برای تغییر رژیم سیاسی در سوریه صرفاً در چارچوب استقرار یک رژیم جدید سیاسی نزدیک به روسیه تعریف نمی شود، اما روس ها به هیچ وجه نمی خواهند که سوریه به دست شورای ملی سوریه که اپوزیسیون اصلی کنونی این کشور را شکل میدهد بیافتد.

برای روسیه، به قدرت رسیدن شورای ملی سوریه، یعنی به قدرت رسیدن اخوان المسلمین و نفوذ سیاست ترکیه و کشورهای حاشیه خلیج فارس بعنوان پدرخوانده های جدید بر کشور سوریه.

برای روسیه راه حل سیاسی بحران سوریه نمی تواند از مسیر دیگری به غیر از نزدیک شدن مواضع آمریکا و روسیه و توافق بین این دوکشور و حمایت اتحادیه اروپا ترسیم گردد.
کناره گذاشتن روسیه در حل بحران سیاسی سوریه که از سوی ترکیه، قطر و برخی از کشورهای اروپایی توصیه و سفارش شده است، رسین به‌هر نوع راه حل سیاسی در سوریه را به تأخیر انداخته است.