آیدین آغداشلو هنگام ترک ایران: مفتخرم که بعد از انقلاب، دولت‌ها مرا به جا نیاوردند

آغداشلو که برخی از آثارش جزو ماندگارترین آثار هنری معاصر ایران است، سخنانش را با ذکر یک تمثیل آغاز می‌کند.

این هنرمند همچنین در این گفت‌وگو به برگزاری نمایشگاهی از آثارش که اخیرا در تهران برپا شد اشاره و سختی‌های آن را بیان می‌کند.

آغداشلو می‌گوید: «من در طول یک سال گذشته توسط دوستدارانم آزار دیدم و این آزار غیرقابل تحمل شد.»

این نقاش که قبلا از عدم نمایش آثارش در موزه هنرهای معاصر تهران گلایه کرده بود، همچنین به محدودیت‌هایی که حکومت برای او ایجاد کرده اشاره می‌کند و می‌گوید: در طول این سی و اندی سال گذشته چالشی در مقابل من بود: اینکه عمدا قرار است که فراموش شوم... بعضی از دولت‌ها تعمد غریبی داشتند که مرا و امثال مرا اصلا به جا نیاورند، نشناسند، فراموش کنند. مرا آزار ندادند ولی فراموش‌شدگی هم آزار کمی نیست.

آغداشلو می‌گوید: «اگر در دوره قبل از انقلاب مردم مرا نمی شناختند و دست‌اندرکاران رسمی مرا به جا می‌آوردند، بعد از انقلاب برعکس شد. و من این یکی را می‌پسندم و ترجیح می‌دهم و مفتخرم.»

این نقاش معاصر ایرانی همچنین در ادامه گفت‌وگویش با رادیو فرانسه، به وضعیت کنونی هنر نقاشی ایران می‌پردازد و ابراز خوشبینی می‌کند.

وی می گوید: حتی نقاشان انقلابی، بعدا به یمن اینکه با جهان معاصر ارتباط برقرار کردند، روش کارشان خیلی فرق کرد با دهه شصت؛ نقاشانی که با هر حادثه‌ای موضع می‌گرفتند و شعار می‌دادند.

همچنین آغداشلو که می‌خواهد در غربت به نوشتن خاطراتش بپردازد، تأکید می‌کند که قصد دارد این خاطرات را در یک قالب ادبی منتشر کند.

با این حال وی می‌گوید که بخشی از این خاطرات به دلایلی که می‌شود حدس زد، قابل بازگو کردن نیست.

او گذشته خود را در در سه کلمه «سماجت و کار و امید» خلاصه می‌کند و می‌گوید اگر بخواهد برای آنها رنگی انتخاب کند، «آبی خیلی درخشان» است.

مشروح سخنان آیدین آغداشلو در گفت‌وگو با رادیو بین المللی فرانسه را در فایل صوتی بالا بشنوید