آیا ادامه حملات نیروهای جمهوری اسلامی به کردستان عراق میتواند خطر بروز یک جنگ تمام عیار را در این منطقه به دنبال داشته باشد؟

امضا کنندگان اين بيانيه در اعتراض به تجاوز آشکار نظامی ايران به خاک کردستان که امنيت جانی و مالی ساکنان غيرنظامی و کشتار نيروهای اپوزيسيون کُرد را به خطر می اندازد و مطمئنا در مقابل منجر به کشته شدن بسياری از سربازان ايرانی هم خواهد شد، می نویسند که در حال حاضر تنها ابزار برای جلوگيری از بروز جنگی تمام عيار در اين منطقه پایان تهاجم نظامی و در گیریها خواهد بود. از این رو آنها خواهان متوقف شدن حمله‌ی نظامی جمهوری اسلامی و عقب نشينی نيروهايش از خاک کردستان عراق و نیز فراهم آوردن فضای فعاليت مدنی از سوی حاکميت و طرح مطالبات کُردها توسط فعالان و احزاب منتقد و مخالف به شيوه مسالمت آميزشده اند.
از جمال پور کریم، روزنامه نگار کرد پرسیدم این حملات از کی آغاز شده، هدف آنها چه بوده و چه خسارات جانی به بار آورده است؟

او می گوید از چند روز پیش حملات توپخانه‌ايی نیروهای نظامی جمهوری اسلامی به منطقه‌ی قنديل واقع در خاک کردستان عراق آغاز شده است. این نيروها که بیشتر وابسته به سپاه هستند با تجهيزات سنگين نظامی به سمت مرز کردستان عراق پيشروی نموده به صورت رسمی با نيروهای حزب حيات آزاد کردستان (پژاک) وارد جنگ شده‌اند. گفته می‌شود در نتيجه‌ی اين درگيری‌ها تعدادی از نظاميان ايرانی و چريک‌های کُرد کشته و زخمی شده‌اند.
در واژگون شدن یک خودروی نیروهای دولتی نیزحدود 25 تن کشته وزخمی شدند.

گفتنی است که اين حمله ظاهرأ یکی از شديدترين برخورد نظامی حکومت با اپوزيسيون مسلح کُرد طی سال‌های اخير باشد. جمهوری اسلامی تابستان ۱۳۵۸ نيز برای سرکوب نيروهای احزاب دمکرات و کومله تهاجم نظامی همه جانبه‌ايی به کردستان ايران نمود. طی اين جنگ علاوه بر جان‌باختن بسياری از نيروهای دو طرف، مردم غيرنظامی منطقه هم مورد سرکوب و کشتار قرار گرفتند. پس از پايان جنگ نيز در تمامی اين سال‌ها همواره فضايی نظامی ـ امنيتی در مناطق کُردنشين ايران حاکم بوده است.