آوشویتس، کولیبالی و کوبانی

لیبراسیون به کولیبالی پرداخته است. پسرجوان مسلمان سیاه پوست فرانسوی، که در دفاع از تروریست های که به شارلی حمله کرده بودند، وارد عمل شده بود. تیترکلان لیبراسیون امروز، «امدی کولیبالی، تولید یک تروریست» است. در زیر این تیتر، در کنار عکس کولیبالی با لباس سفید عربی، کلاشینکوف،  و پرچم سیاه داعش لیبراسیون توضیح داده است که در حومۀ شهر پاریس، آنان دنبال ریشه های انحراف این جوان رفته اند، که از بد رفتاری های معمولی، به جهاد روی آورده است.

لیبراسیون از بچگی های کولیبالی آغاز میکند تا ملاقات او در زندان با جمال بیگال، که یکی از جهادی های رادیکال بود، و باعث رادیکال شدن امدی کولیبالی هم شده بود. نوشته با یاد آوری سوء قصد آغاز میشود، جمعه، نهم ماه ژانویه، امدی کولیبالی کشته شد. دو تشکل خاص پولیس که برای اینچنین موارد سازماندهی شده اند، او را، در انتهای یک گروگان گیری در یک مغازۀ یهودی، در شرق پاریس،  از پای درآوردند. چهار نفر را او در میان مشتریان فروشگاه کشته بود، و یک تن دیگر، یعنی یک فرد پولیس  را روز قبل، در یک منطقۀ جنوب شهر پاریس.

او در جوانی، پسری همانند دیگران بود، و لیبراسیون، قبل از همه جوانب اجتماعی این «انحراف» را مطرح میکند. در این روزنامه آمده است که درست است که «کولیبالی» در حومۀ شهر زندگی میکرد. محلی که برای عقده گرفتن و مخالف جامعه شدن مناسب است. درست است که در مراحلی از زندگی او، اگر نهاد های اجتماعی وجود میداشت و به او رسیدگی میکرد، شاید کار او به این جاها نمیرسد. ولی در عین زمان، او موفق شده بود کار بیابد. او در شرکت «کوکاکولا» کار میکرد. و او همچنان از کمک دفاتر اجتماعی مستفید شده بود. و او برای تعطیلات، به مناطق مختلف هم سفر کرده بود. عکسی که در کنار دریا، از او وخانمش که با بیکینی، پخش شده است، هم مربوط به همین زمان است. او با خانمش در جزیرۀ دومینیک آشنا شده بود. یعنی او خواص خارجی های منزوی حومۀ شهر را نداشت، بلکه یک شخص فعال و پر تحرک بود.

البته خارجیانی که در حالت انزوا و فقر قرار میگیرند، هم، همه تروریست نمیشوند، ولی چرا امدی کولیبالی تروریست شد؟ راز این مسئله، در زندانی شدن کولیبالی است. ملاقات او در زندان، با مبلغین رادیکال اسلامی، او را به راه تروریسم کشاند. یعنی نیروی مستقل خود این مفکوره، این مفکورۀ که لیبراسیون آنرا، دیوانه گون گفته است، ولی مفکورۀ موثر، که به زندگی یک معنی میدهد و این معنی اگرچه یک معنی کشنده است، ولی باز هم یک معنی است.

مشکل در این است که در غرب، زندگی، بجز از کار کردن و ثروت اندوختن، برای بسیاری از مردم، دیگر معنی ندارد. و اینجاست، که اسلام، میتواند لا اقل برای تعدادی از مردم، این خلا را پر کند. ... لیبراسیون نتیجه گیری میکند که، مبارزه علیه تروریسم، در نتیجه، هم یک مبارزۀ سیاسی است و هم مذهبی و و دین شناسی، بخصوص در برابر اسلام، که دینیست که از آن تعیبر های مختلف داده شده است. اسلام، که تعبیر بعضی ها، (خوشبختانه یک اکثریت بزرگ) از آن، این است که میتواند با مدرنیت و دموکراسی سازگار باشد، و تعبیر بعضی های دیگر، این است که نه، خلاصۀ همه مسایل این است که فقر و بدبختی نعین کننده استند، ولی ایدئولوژی، از آن هم تعین کننده تر.

 * * *

در مورد پیروزی کرد ها بر داعش و آزادشدن شهر کوبانی، در لاکروا، روزنامۀ مسیحی فرانسه آمده است که این یک پیروزی نمادین است. بعد از یک جنگی که حدودآ چهار ماه طول کشید، جهادی ها کنترول شهر کوبانی را از دست دادند. ولی جنگ علیه دولت اسلامی عراق و شام ادامه دارد. و هنوز راه زیادی به پایان آن مانده است.

 * * *

و اما مسئلۀ یهودیان در اروپا و پایندی اروپاییان به همبستگی با این ملیت یا این قوم یا مردمان این مذهب را امروز، با بررسی یاد بود از پایان یافتن اردوگاه مرگ یهودیان، یعنی آوشویتز، میتوان فهمید. در فیگارو آمده است که رئیس جمهور فرانسه، دیروز  برای اولین بار به آوشویتز-بیرکناو، در لهستان یا پولند رفت. هدف این سفر برگزاری هفتادمین سالگرد آزاد شدن زندانیان بزرگترین اردگاه نازی بود.

نازی ها که علاوه بر فاشیست بودن، راسیست، یعنی نژاد پرست هم بودند، بخصوص با مردمانی چون جت ها، کمونیست ها، و خارجی ها مخالفت داشتند، و در میان آنان، از همه بیشتر، از بین بردن یهودیان را برای خود هدف قرار داده بودند. در حالیکه یهودیان، که بی وطن بودند، در قرن های گذشته هم به مذراتب مرد ظلم اروپاییان قرار گرفته بودند، این بار هیالر و نازی های آلمانی میخواستند به کلی آنان را معدوم کنند. این بزرگترین جنایت علیه بشریت در طول تاریخ بود و به همین دلیل، اروپاییانف هنوز هم در مورد این مسئله، یک نوع عذاب وجدان دارند و به دلیل شدت این خشونت ها، هنوز هم، در اروپا مراسم با شکوهی در مورد مسایل مربوط به یهودیان برگزار میشود.

* * *